Meestal is het allemaal wat magertjes, zo rond de jaarwisseling. Maar 2015 begint meteen met een aantal steengoede releases. En dan niet zomaar een berg losse tracks, van brakke kwaliteit, gevist uit vijfendertig verschillende blogs. Nee, albums. Albums! Die meteen ook in de winkels liggen. Op cd én op vinyl. De afgelopen week (om precies te zijn anderhalve week) was een genotzuchtige periode in het leven van de eeuwig hongerigen. Hier wat krenten uit de platenpap. In willekeurige volgorde. Laat het smaken!
Joey Bada$$ – Paper Trails (Album B4.DA.$$)
“This kid ain’t been the same since Biggie smacked me at my christening”. Wéér zo’n goed album van Joey Bada$$. Samples van Jimi Hendrix, David Axelrod en zichzelf. Sterke features van Raury, Premier, Action Bronson en zelfs Kiesza. Dat wordt dringen vooraan het podium op het Tilburgse Woohaa Festival.
https://www.youtube.com/watch?v=DSlNvg18MKc
Viet Cong – Silhouettes (Album Viet Cong)
Flarden van referenties dwarrelen voorbij. Echo & The Bunnymen. Guided by Voices. Gelukkig zijn alle invloeden ondergeschikt aan de storm waarin ze meegezogen worden. De storm die Viet Cong heet, het eerste volwaardige album van de gelijknamige band. Silhouettes is dan weer een gejaagdere variant op Interpol en spastisch dansen het devies.
Afterpartees – Power Animal (Album Glitter Lizard)
Heel 2014 moeten doorbrengen met één stukgedraaide 7″. Daar zijn nu elf gouden liedjes bijgekomen. Een album lang de armen ten hemel. Wat je noemt powerpop!
Mark Ronson – I Can’t Lose (Album Uptown Special)
Mark Ronson heeft altijd de status van superproducer behouden, maar na zijn werk met Amy Winehouse heeft ie weinig memorabels meer weten te fabriceren. Naar verluidt dacht ie daar zelf ook zo over en is op Uptown Special alle scherpte terug.
Belle & Sebastian – The Cat With The Cream (Album Girls In Peacetime Want To Dance)
Dit is een lastige. Vanaf het moment dat Gijsbert Kamer ergens in 1998 in Tivoli het podium opstapte met een cd van Belle & Sebastian was ik fan. Nog steeds kan zo’n beetje alles tot en met The Life Pursuit me per direct in een staat van euforie slingeren. Zo welhaast vanzelfsprekend als ik fan werd, zo plots leken alle grote gevoelens te verdampen in de laatste jaren. Het album Write About Love, het project God Help The Girl, alle verkleedpartijen… de intieme, persoonlijke, directe zeggingskracht leek vervangen door een hyperzelfbewust theater. Ik waardeer het feit dat ze in de geest van grote voorbeelden (David Bowie) proberen te blijven evalueren qua stijl. Het levert in Girls In Peacetime Want To Dance een bijzonder fris en ouderhoudend album op. Maar voor fris en onderhoudend ga ik dan toch liever naar het zwembad. Als je ooit liedjes als Fox In The Snow of The State That I Am In gemaakt hebt, verwacht ik meer. Belle & Sebastian lijkt slachtoffer van hun eigen standaard en is nou eenmaal beter in pop dan in disco. Tegelijkertijd is dit niet helemaal eerlijk. Afgezet tegen deze standaard schieten de meer poppy liedjes op het album van Mark Ronson ook ineens ernstig te kort. Bovendien kent Girls In Peacetime Want To Dance in liedjes als Nobody’s Empire en The Cat With The Ocean nog genoeg ontroerende momenten. Hmmm. Al vind ik de beste nummers op het nieuwe album van Mark Ronson beter dan de beste nummers op het nieuwe album van Belle & Sebastian, de som van dit soort mijmeringen dwingt me toch Girls In Peacetime te noemen in deze lijst. Nét. God help the band en laat ze in het vervolg de zelfbewuste pop aan Bruno Mars en de discopop aan Years & Years of Hot Chip overlaten, die doen dat gewoon beter.
Palio Superspeed Donkey – Album A Funny Sunrise
“I really fucked up this time and now I’m still a virgin.” A Funny Sunrise van Palio Superspeed Donkey barst uit elkaar van de aanstekelijke hooks, mooie melodieën en outsider chants.
Panda Bear – Tropic Of Cancer (Album Panda Bear Meets The Grim Reaper)
Voor het definitieve ordeel over Panda Bear Meets The Grim Reaper schakel ik graag over naar mijn collega’s van All Music: ‘Striking a balance between hypnotic pop and cloudy soul-searching, the album delivers all the ends of the spectrum Lennox has spent years perfecting, giving fully realized and refreshingly jubilant examples of a type of pop music so distinctive to its creator, he ends up in a class by himself.’
Amen!
https://www.youtube.com/watch?v=HoUE-kRcqig
