Donderdag was de laatste Pop-O-Matic in Tivoli Oude Gracht. Een magische avond die ik nog maar moeilijk uit mijn hoofd krijg. Zondag is de aller aller aller laatste avond, voor het huidige personeel en alle ex-medewerkers. Nog één keer door de gang. Nog één keer de geur van drieëndertig jaren bierverschaling. Nog één keer dansen op het brakke transistorradio-geluid. Als ik denk aan Het Afscheid, maar ook als ik denk aan De Overgang naar de mooie nieuwe Ronda zaal, dan hoor ik We’re Almost There.
Het nummer staat op de plaat Forever, Michael. Uit 1975. Michael Jackson op de drempel van volwassenheid. Op de drempel van zijn grootste succes. Alsook op de drempel van een wereld vol dubieuze bijzaken. Die wetenschap maakt dit nummer nog mooier dan het al is. We’re Almost There. This Week’s Best Song Ever is voor Michael. Voor de Oude Gracht. En voor TivoliVredenburg. We’re so close, I can taste it…
