Op het moment van schrijven zit ik in een Wes Anderson film. Ook wel Oostenrijk genaamd. Bad Gastein om precies te zijn. Een marsepeinen decor, onaangeraakt sinds de dagen van de belle époque. Afgezien van de door het hart denderende waterval, kun je een muis horen sterven op straat. Gustave H staart uit het raam en de Royal Tenenbaums spelen tennis ergens op een binnenhof.
Naast de visuele plaatjes zijn de soundtracks van Wes Anderson films ook immer dik in orde. This Time Tomorrow van The Kinks in The Darjeeling Limited. Le Temps De L’Amour van Francoise Hardy in Moonrise Kingdom. De lijst rake liedjes is eindeloos, maar met name de soundtrack van zijn eerste -en wat mij betreft nog steeds beste- film Rushmore is een schatkist.
Het volgende liedje hoorde ik voor het eerst onder de eindscène van Fantastic Mr. Fox. Ik kende The Bobby Fuller Four eigenlijk alleen van de originele versie van I Fought The Law. Dankzij de in een verlaten supermarkt dansende vossenfamilie, zit het liedje Let Her Dance al jaren onophoudelijk in de platentas…
