donderdag 31 oktober 2013
written by Wilbert Leering

St Paul’s Maand in Liedjes aka Perfect Oktober

Met alle soorten van genoegen mogen wij zo dadelijk weer het woord geven aan St Paul. Onze – en ook die van u – pêcheur d’or. Het goud dat hij ving de afgelopen maand wordt hier vandaag (op de laatste dag van de maand) getoond. Een Perfect Oktober, met songs – of remixes daarvan – die zich overigens vaak niet terug laten vinden op Spotify of Deezer. Maar dat is niet de essentie van ‘de Maand in Liedjes’: het gaat om de verhalen van reisleider St Paul en hoe de afgelopen maand zich ontvouwde.

“Midden op de zee van verschenen liedjes ben ik graag uw Steve Zissou. Vissen naar nuggets. Dag in, dag uit. Hier tien liedjes die mijn afgelopen maand gekleurd hebben. Flavor Of The Month roepen The Posies en Black Sheep dan. Laat het smaken!” – St Paul

zissou!

David Bowie – Love Is Lost (Hello To Steve Reich By James Murphy)

Was James Murphy een Universiteit dan wilde ik bij hem promoveren. Love is Lost van David Bowie was al een aardige publicatie, maar het proefschrift dat James Murphy ervan maakt doet verbluffen. De basis voor zijn versie vormt Clapping Music van Steve Reich (een stuk bestaande uit enkel handclaps), maar de toegevoegde electronica, de stem van David Bowie en de grootse opbouw maken het tot een opera voor de dansvloer. Als sonische sterren die lang geleden geïmplodeerd zijn en waarvan het geluid ons nu nog bereikt, vallen halverwege de remix flarden van Ashes To Ashes uit de hemel. Ruimtepuin uit het muzikale spectrum tussen David Bowie en James Murphy. I’m floating in a most peculiar way. Overgave is de enige optie.

The Orwells – Who Needs You

Weg met die beschamende mp3. Deze week was ie er dan eindelijk, de nieuwe EP van The Orwells. Nou ja, in Groningen dan. Ik had ‘m op meerdere plekken in bestelling staan. Hij kwam maar niet binnen. Totdat, hoe kan het ook anders, Jan Kooi van Elpee ermee begon te pronken op twitter. Ik was op dat moment toevallig onderweg naar een boeking in poppodium Vera. Het was al na sluitingstijd, maar de programmeur van Vera gaf me (op advies van Jan) zijn exemplaar en kon maandag zelf een nieuwe ophalen in de winkel. Liefhebbers gonna work it out!

https://soundcloud.com/the-orwells/the-orwells-who-needs-you

Gary Davis – The Professor Here

Het verschijnen van een nieuwe dj Kicks verzamelaar (deze keer door John Talabot) is altijd een mooie aanleiding om de oudere compilaties weer eens door te nemen. Die van Four Tet bracht mij bij een mopje 80s cult van Gary Davis. Niet te verwarren met Reverend Gary Davis, een bluesartiest die zeer bepalend was voor de muziek van Dave Van Ronk (waar de nieuwe Coen Brothers film over gaat). Deze Gary Davis maakte een freakshow van funk, disco en early hip hop. The Professor Here zegt het allemaal.

https://www.youtube.com/watch?v=WrW6Jla0E90

Cass McCombs – Brighter!

De muziek van Cass McCombs wordt al jaren veel gebruikt in films, documentaires en series. Toch wil een grote doorbraak maar niet echt lukken. Nu is er weer een nieuw album. Nieuwe hoop. Dit was een van de eerste liedjes die zou lekken, met zang van Karen Black. Op de albumversie zingt Cass McCombs het gewoon zelf. Brighter. Verslavend in al zijn eenvoud.

Meindert Talma – GBJ Hiltermann

Meindert Talma. Het muzikale van, zeg, Spinvis met de humor van… ja van wie eigenlijk? Toch wel een geïsoleerd koninkrijk, de wereld van Meindert Talma. De foto van hem samen met Nile Rodgers genomen tijdens het Into The Great Wide Open festival is er een van absurde schoonheid. Net als zijn laatste album. Hier bezingt hij GBJ Hiltermann.

James Blake & Chance The Rapper – Life Round Here

Ja natúúrlijk, deze maand waren er ook veel toffe hip hop releases. De video voor Hilary Swank van Joey Bada$$. Het album van Danny Brown. En de officiële release van de remix van Life Round Here. Chance The Rapper en James Blake zijn een match made in electronic heaven. Een bekeuring voor te hard rijden zit er voorlopig niet in:

The Delfonics – Ready Or Not

Voor mij persoonlijk was het toch ook de maand van het Gelredome. Ook al speelt Vitesse daar. Ik mocht voorprogramma zijn bij de optredens van Anouk voor Symphonica In Rosso. Bij Marco Borsato of Nick & Simon had mijn collectie gezwegen. Bij Anouk is alles anders. Is alles rhythm & blues. Van Big Maybelle tot Black Joe Lewis en Drake. Dit was elke keer de afsluiter van mijn set en tegelijkertijd de opener van haar show.

https://www.youtube.com/watch?v=eU6aYuHI-5g

Tamikrest – Amanin Bas Zihoun

‘Wat Dan Auerbach van The Black Keys kan met Bombino, lukt mij ook best’ moet Chris Ekman van The Walkabouts gedacht hebben toen hij Tamikrest uit Mali ging produceren. En terecht. Het album Chatma is een wonderlijke combinatie van Afrikaanse en Amerikaanse invloeden. Prachtige liedjes die iedere woonkamer per direct veranderen in een exotische fata morgana. Alleen verdwijnt dit paradijs niet als je met de ogen knippert. Gewoon op laten staan, die plaat.

Arcade Fire – You Already Know

Er is geen betere plek op aarde om een album eens goed op je in te laten werken dan een duistere, verlaten snelweg. Afgelopen zaterdagnacht waren honderden reflecterende hectometerpaaltjes het decor voor de nieuwe Arcade Fire. Voor het uitgebreide verslag verwijs ik graag naar de column op mijn site. Voor de verkorte versie volstaat de vermelding van mijn nieuwe lievelingsliedje. Als het eerste daglicht de polder raakt, sta ik langs de kant van de weg. You Already Know op repeat. Het hart klopt overuren.

Sunday morning, praise the dawning.

https://soundcloud.com/liam-rubinoff/you-already-know-arcade-fire

Lou Reed – Endless Cycle

En zo zijn we bij Lou Reed. Onvermijdelijk. Ik zag hem in 1992 op Pinkpop. Henk Koorn opende het bal op een pogostick. De zanger van The Cult sloot het af door in zijn blote fallus het logo van Pinkpop kapot te scheuren, ver over de tijdslimiet heen. David Byrne zong in de regen exotische liederen. Eddie Vedder sprong op mijn hoofd en Lou Reed droeg een gekke jas. In die dagen maakte ik huiswerk met de plaat New York over de speakers. Na even zoeken heb ik een mooie live-opname kunnen vinden van dat album. Met een clipje dat nog niet zo vaak voorbij is gekomen in het gezamenlijke rouwproces. Geluk en verdriet vechten om voorrang.