Perfect Vooruitblik 2012
Net als in 2010 en 2011 gooit Atze de Vrieze vast een stevige handvol nieuwe namen onze kant op. Sommigen verzamelden al een beetje faam, anderen moeten dat gaan doen in het nieuwe jaar, maar met deze liedjes zijn ze bij deze opgemerkt.
1. Ewert and the Two Dragons – (In the End) There’s Only Love
Eurosonic-inzendingen uit Estland kun je doorgaans rustig overslaan, maar dit Ewert and the Two Dragons missen zou zonde zijn. Noem ze de Baltische Mumford and Sons, met een zeer catchy indiefolk single.
2. Jamie N Commons – The Preacher
Hij was de allerbeste tijdens London Calling afgelopen najaar, een jonge Brit met een zeer volwassen strot, die aanzwelt tot een doodsgorgel in deze indrukwekkende murderballad. “One hand on the trigger and one hand on the cross. Jesus and his family are two things he’s lost.”
3. Bart Constant – Gravity
Vijf jaar werkte Rutger Hoedemaekers aan de transformative van About naar Bart Constant. Veel langer dan de bedoeling was, maar het resultaat is een zeer kleurrijke elektronische popplaat met veel organische instrumenten. Deed mij zeer denken aan het recente solo-album van Jonsi.
4. Madeon – Pop Culture
De 17-jarige Franse electrohouse producer Madeon viel halverwege 2011 op door in een track van 3:24 maar liefst 39 grote pophits te samplen, van Madonna tot Gorillaz tot Daft Punk. En het klinkt nog goed ook. Met die track als visitekaartje en Deadmau5 als vriend is Madeon zondermeer een van de rijzende sterren.
5. Michael Kiwanuka – Tell Me A Tale
De grote held van Engelsman Michael Kiwanuka heet Bill Withers, en dat hoor je zeker in deze single terug, net als een typisch Afrikaans klinkende saxofoon. Radio 6 pikte hem al stevig op, maar er zit meer mainstream success in het vat. Tijdens Into The Great Wide Open maakte hij in minimale bezetting veel indruk op het bospodium, met pure soulsongs en een klein folkrandje.
6. Jameszoo – Kiwanushi and the Cheesechildren
De producties van Bosschenaar Mitchel van Dinther alias Jameszoo doen soms wat schetsmatig aan, alsof hij in de vrije ruimte nog zoekt naar een eigen vorm. Zijn beats zijn scheef en springerig, maar als ze goed vallen – zoals in dit Kiwanushi and the Cheesechildren, geen familie van Kiwanuka – kwalificeert hij zich als de Nederlandse Dimlite.
7. Gross Magic – Sweetest Touch
Sam McGarrigle uit Brighton maakte in zijn eentje de ep Teen Jamz, vijf lo-fi synthpop songs, met een rock-attitude. Sterkste van die set is Sweetest Touch. Inmiddels is Gross Magic een band, en getuige de lovende reacties op Le Guess Who blijft die op het podium fier overeind.
8. A$AP Rocky – Peso
A$AP Rocky’s eerste mixtape LiveLoveA$AP dook op in diverse jaarlijstjes. En dan moet het echte werk voor de 24-jarige rapper uit Harlem, New York nog beginnen. Major label Sony smeet ouderwets met geld om de rapper binnen te halen, maar dat was gezien de dollartekens in zijn naam natuurlijk ook wel de enige mogelijkheid om hem te overtuigen.
9. Blaudzun – Elephants
In de eerste week van januari verschijnt Heavy Flowers, het derde album van Johannes Sigmond alias Blaudzun, een kerel die oogt als een excentrieke kluizenaar, maar die in werkelijkheid ook gewoon een zinnige mening over Rihanna heeft. Zijn nieuwe single Elephants klinkt weer intens en zwaar, maar heeft ook iets frivools. Ontmoet Vrouwe Geschiedenis, die de mensheid door en door kent, van de oorlogsmuseums tot de hoerenhuizen.
10. Palio Superspeed Donkey – Mr Dickhead
Afgelopen jaar maakten we met zijn allen flink wat grappen over de jeugdige afrobeatschavuiten van Jungle By Night, maar deze jongens zijn nog veel jonger. Willem Smit heeft dan ook John Cees Scram C Baby Smit als pa. Denk Arctic Monkeys, maar ook veel 90’s indie en zelfs grunge. Vorig jaar verscheen een ep, dit jaar hopelijk een album.
11. Lisa Hannigan – What’ll I Do
Jarenlang was Lisa Hannigan het meisje van Damien Rice, tot de band tussen de twee vijf jaar geleden plotseling verbroken werd. Nu is de Ierse toe aan haar tweede solo-album, en dit is haar potentiële hit. Een zeer luchtig liefde over een gebroken hart. Voor liefhebbers van Emiliana Torrini.
12. Francois and the Atlas Mountains – Piscine
Ook als Fransen naar het buitenland vluchten houdt collega en francofiel Guuzbourg ze in de gaten. Zo tipte hij dit Francois and the Atlas Mountais, strikt genomen een Engelse band (op Domino). Hun Piscine begint als dreampop en krijgt een verrassend slot, waarin het haast richting techno kruipt.
13. School Is Cool – The World Is Gonna End
In thuisland België verloopt de carriere van School Is Cool stormachtig. De band won in 2010 de Humo Rock Ralley, bracht in november zijn debuutalbum uit en scoorde een radiohit met dit The World Is Gonna End. Behoorlijk frivool popliedje voor zo’n apocalyptische titel.
14. Sharon van Etten – Serpents
Indiefolkzangeres Sharon van Etten had geen huis toen ze haar nieuwe album Tramp opnam, vandaar de titel. Wel had ze een sleutelbos met voordeursleutels van zes verschillende vrienden. Alles opzij voor de muziek dus. En dat album mag er wezen. Mijn persoonlijke favoriet is het liedje Leonard – naar Leonard Cohen – maar dit Serpents mag er ook wezen.
15. Lambchop – If Not I’ll Just Die
Kurt Wagner, de man achter Lambchop, is toe aan album nummer zeven. Nothing new, zou je zeggen, maar door de zelfmoord van goede vriend Vic Chessnutt kreeg deze plaat een extra lading mee. Daar staat tegenover dat het album gedoopt is in sierlijke strijkers, die het een croonerachtige grandeur geven.
16. Slugabed – Moonbeam Rider
Slugabed, dat klinkt als een gotische metalband uit Slovenië. Niets is minder waar, het betreft een jonge producer uit Engeland, die vorig jaar zijn Moonbeam Rider ep uitbracht bij Ninja Tune. In 2012 moet een album volgen, waarmee hij zich definitief in de voorhoede van de UK beats wil positioneren.
17. Krampfhaft – Carl Sagan The Man
Utrechter Krampfhaft brengt zijn muziek uit bij underground dubstepper Akkachar. Zijn ep Makin’ Magic is dan ook een eigenzinnige en zeer explosieve verzameling tracks, met dit heftig bleepende Carl Sagan The Man als dansvloerhit. Het Nederlandse antwoord op Rustie en Hudson Mohawke.
18. Spector – What You Wanted
Tijdens de laatste editie van London Calling posteerde dit Britse bandje zich stevig als de nieuwe Kaiser Chiefs of Pigeon Detectives. Zitten we daar nog op te wachten anno 2012? In Engeland is gitaarmuziek uiter dan uit. Maar je weet nooit, deze single is sterk. Misschien is het wel het begin van een revival.
19. Trailer Trash Tracys – Candy Girl
Een dreampop neo-surf liedje met een hoog Twin Peaks gehalte, dit Candy Girl van Trailer Trash Tracys, een nieuwe troef op het Domino label. Dat liedje stamt alweer uit 2009, maar begin 2012 verschijnt eindelijk hun debuutalbum Ester.
20. French Films – Golden Sea
Nu zijn de Amerikaanse van The Drums in ons land niet gigantisch doorgebroken, dus zeggen dat French Films de Finse versie van die band is, doet u allen niet direct naar de bookmakers rennen om uw geld op hen te zetten. Enfin: compacte gitaarpopsongs met een Morrissey-achtige flair hoor je dus. We gaan het zien op Eurosonic.
21. Azealia Banks – 212
Deze vuilbekkende Amerikaanse rapster duikt in werkelijk alle tiplijstjes voor komend jaar op. Dat dankt ze vooral aan deze ondeugende track (“I guess that cunt’s getting eaten”), maar ook aan een sterk London Calling optreden en een prima feature op het Major Lazer optreden. Op een nieuwe track gebruikt ze een beat van retro-futuristische raver Lone.
22. Lana del Rey – Born To Die
Zij was natuurlijk al de hype van 2011 met haar bloghit Video Games en eindeloos gezever over haar echtheid. 2012 moet de belofte ingelost worden met album Born To Die. Een verrassend sterk optreden in de Paradiso bovenzaal lijkt een zeer goede voorbode.
23. Sleigh Bells – Born To Lose
Hij zat in een hardcoreband, zij was een voormalig girl group sterretje, samen vormen ze een bijzonder duo dat Braziliaanse baile funk vermengt met hardrockgitaren. M.I.A was letterlijk hun eerste fan. Met hun eerste album tourden ze stevig langs alle hipsterfeestjes over de hele wereld, dit Born To Lose is een voorbode van album nummer twee.
24. Flux Pavilion – Meathead
Nu hij in de BBC Sound of 2012 lijst staat is het hek van de dam en is een totale bidding war gaande rond deze man, de Britse producer Flux Pavilion. Hij vertegenwoordigt dan ook een genre waar de kids op het moment geen genoeg van krijgen: de rauwe, harde, lompe dubstep, in de hoek Skrillex, Trolley Snatcha, Borgore.
25. Howler – Beach Sluts
Bij surfmuziek moet je anno 2011-2012 niet denken aan The Beach Boys of zelfs maar aan Dick Dale. Nee, denk aan gruizige garagerock/indie als Wavves, The Drums en Surfer Blood. En deze Howler, die in een liedje met twee gezichten het drinken in de zon bezingt.
26. Stefany June – Dibadi
Stefany June’s Summer had alles in zich om een zomerhit te worden, maar dat lukte nog niet helemaal. Dit najaar verscheen wel een prima luchtig ep’tje de Duitse in Twentse dienst. Haar grootste inspiratoren zijn eigenwijze popacts als Asteroids Galaxy Tour en Lykke Li. Met dit Dibadi is de lente alvast wat dichterbij.
27. Case Mayfield – You Sure Lost A Lot Of Weight
Geen vrolijke jongen, die Case Mayfield. Hij zet zijn publiek het liefst het mes op de keel als hij speelt. Daarvan is dit beklemmende liedje over de ‘mentale ziekte’ van zijn vader een goed voorbeeld van. Het is een ouderwetse Case Mayfield – want solo akoestisch. In 2012 verschijnt zijn debuutalbum, met volledige band.
28. The Maccabees – Pelican
Terwijl bands als Kaiser Chiefs, Pigeon Detectives en The Kooks afgelopen jaar flink door de mand vielen, komt The Maccabees in 2012 met hun meest ambitieuze plaat tot nu toe. Vooral de eerste helft van de plaat gaat de band flink de diepte in, en dan is er ineens de hardrock-riff van Pelican, misschien wel hun beste single tot nu toe. Catchy pop song. Ze liepen altijd een beetje achter de feiten aan, zijn ze nu de laatsten die lachen?