Oude eiken vallen om. Zo gaat dat. Wah Wah Watson, Motown-gitarist en belangrijkste pleitbezorger van dat geluid waaraan hij zijn bijnaam dankte, legde recent het loodje. En gister dan ook Tony Joe White. Schrijver van Polk Salad Annie, Rainy Night in Georgia, Steamy Windows. Nummers die je in elke zichzelf respecterende Best Of TJW-playlist wel tegenkomt. Maar er is meer, veel meer.
Zompig, als het woord niet bestond was het uitgevonden voor de plakkerige, luie grooves van TJW. Blues, country, soul, funk, het zat er allemaal in. Mijn voorkeur gaat uit naar de meer dansbare tracks (Stud Spider, Black Panther Swamp) waarin de zuidelijke Amerikaanse muzieklijnen allemaal samen komen. Maar rauw, hees en teder kon Toon er ook wat van, luister naar het prachtige One Hot July. Old Man Willis is een herverpakte versie van Polk Salad Annie – als je het zelf geschreven hebt, mag dat best. En niet iedereen zal het met me eens zijn, maar de lounge versie van Rainy Night in Georgia (door Boozoo Bajou), ik vind ‘m zalig.
Dag Tony. ’t Was mooi. En het blijft nog heel lang heel mooi.
Guuzbourg