Een Perfect Tom Waits. Ga er maar aanstaan. Het Utrechtse Stairs to Nowhere deed ’t (en goed) en Tim Mooij en Benjamin Becker schreven een passende bijsluiter.

Liner notes:

“Tom Waits, de man die piano’s kapot schraapte als croonend drankorgel in de later dan late uren, vervolgens trouwde en de valse gitaar ontdekte en nu muziek maakt op containers en gevonden troep voor een miljoenenpubliek. De man met een stem die werd omschreven als “soaked in a vat of bourbon, left hanging in the smokehouse for a few months, and then taken outside and run over with a car”.

Dit is een klein deel van zijn werk, zijn wereld. De verzameling begint autobiografisch; met de nummers aan de hand waarvan wij ‘in Waits’ geraakten, zij het via een onder een gootsteen gevonden cassettebandje tijdens een schemerig afwasbaantje in een cafe in Nieuw-Zeeland of door een CD die een vriend wilde weggooien omdat “die gast voor geen kloot kan zingen”. Het oeuvre van Tom Waits kan onmogelijk volledig beslagen worden in ongeveer 20 nummers. Zodoende hebben we mooie stukken uit soundtracks waar hij aan heeft meegewerkt, obscure demo’s, stukken spoken word en beroemde quotes die op zich al muziek zijn helaas achterwege moeten laten.

Deze Perfect Tom Waits is gemaakt om op volgorde geluisterd te worden, als de soundtrack voor een avond in obscure kroegen met slechte bourbon en valse barpiano’s, compleet met rustige stukken voor de door straatlantaarns slecht verlichte wandeling door de miezerregen naar de volgende deadbeat jazzbar. De afsluiters laten een andere, zachtere kant van Tom Waits horen, die je zachtjes in een welverdiende roes zullen wiegen, waaruit je wakker zal worden om slechts dezelfde dag te herhalen. De reis brengt je als luisteraar langs enkele van de vele Waits-hoogtepunten; de duistere broeierigheid van Clap Hands, het letterlijk bezopen The Piano Has Been Drinking (Not Me) of zijn fluwelen whisky-stem opGreen Grass. Pakkend genoeg voor de Tom Waits Instapper en uiteenlopend en excentriek genoeg voor de ervaren Waits-rot.

Tango ’till you’re sore… met de Perfect Tom Waits.” – Tim Mooij en Benjamin Becker