Na de ‘mainstream’ Tom Waits komt de main scream-versie. Tom Waits voor gevorderden dus…althans, volgens René van der Veen.
Enjoy!
Tom Waits, de soms vervreemdende, dan weer begripvolle vriend voor de donkere momenten. Rauw, melancholisch en dan weer warm, romantisch. Liedjes vol prachtige observaties in dito volzinnen, met oog voor de stakkers van de grote stad, slachtoffers van uitbuiters, graaiers en drugs. Je gaat je er als vanzelf beter van voelen. Of niet, maar dan is het ook goed.
Tom Waits heeft sinds 1973 (“Closing Time”) gebouwd aan een imposant en gevarieerd oeuvre. Wie goed kiest heeft de perfecte soundtrack voor een avond om je nieuwe liefde definitief te veroveren. Een rauwere selectie kan het omgekeerde bewerkstelligen. Het zijn de vele gezichten van Tom Waits: de pianospeler in de toen nog rokerige nachtclub, de dronkaard, de verhalenverteller, de acteur, charmeur, comedian, crooner en donderwolk.
Het was me niet ontgaan dat er al een Perfect Tom Waits bestaat. Gezien de staat van dienst van Tom Waits kan er wel eentje bij, vond ik. Veelzeggend is dat mijn eerste lijstje maar één nummer bevatte dat ook in die eerste Perfect stond. Net zo veelzeggend is dat ik te veel nummers overhield die ik echt wilde laten horen, maar die het lijstje, net als dit verhaal vrees ik, te lang maken. Daarom heb ik gekozen voor twee Perfects: instapmodel “mainstream” en “main scream” voor daarna. Een flauw woordgrapje misschien, maar ik ben er van overtuigd dat er een zekere evenredigheid bestaat tussen de rauwheid van de nummers en de toegankelijkheid voor de nieuwe luisteraar. Ook “Main scream” heb ik nog redelijk toegankelijk gehouden, overigens. Voor de nog zwaardere nummers, moet je eerst al een beetje van hem houden…
Dit is “Main scream”. In de opener “Shore Leave” hoor je verhalenverteller Waits die met ‘zijn’ instrumenten een unieke sfeer oproept. De schreeuw aan het eind is passend voor deze lijst.
“Who are you this time” speel ik soms stiekem op de piano. Andere persoonlijke favorieten in dit lijstje zijn “Christmas card from a hooker in Minneapolis” en het off-key liefdesliedje “Johnsburg, Illinois” (geboorteplaats van zijn grote liefde Kathleen). “Come on up tot the house” is alleen al geweldig vanwege de laatste 20 seconden. Bijkans een persiflage op een door hemzelf gecreëerd genre.
Geniet ervan.
René van der Veen