The Streets. To-ta-le branie. Original Pirate Material was/is zo’n plaat waarvan je/ik weet waar je/ik was toen je/ik ‘em voor ’t eerst hoorde (Wilbert: ‘In de trein van Utrecht naar Amsterdam’) en waar-ie *klabam!* definitief landde (‘Op Amsterdam CS’). Met recht een #Classic. Maar toen zag ik/je ‘m live in Paradiso. Over die toffe beats en te gekke lines en geezer attitude, was een volromige R&B meets Night of the Proms-saus gegoten. Bummer dude! Deze Perfect van Jurre laat weer horen hoe bloody goed het allemaal is en blijft wat Mike Skinner deed.

Liner notes:

‘We came to this world with nothing, and we leave but nothing with love. Everything else is just borrowed.’ Al vanaf het begin wist Mike Skinner, de man achter The Streets, moeilijke zaken simpel te formuleren. In 2002 begon het met zijn debuut Original Pirate Material, met als opener (ook van deze Perfect) ‘Turn the Page’. Enkele sterke nummers zorgden voor een hype, zodat hij met het volgende album A Grand Don’t Came For Free en hitsingle ‘Dry Your Eyes’ kon doorbreken. Nog steeds staat het album bekend als één van de beste Britse albums van het afgelopen decennium. Maar ook daarna heeft Skinner meer dan genoeg moois geproduceerd. Al werden de opvolgers minder gewaardeerd door critici, nog steeds bevat elk album tracks van ongekende kwaliteit. Zo vernieuwend als 10 jaar geleden is het niet meer, maar uniek blijft het zeker. De typische beats – een combinatie van UK Garage, hiphop en Britse rap – zijn fijn om naar te luisteren, maar Skinner pakt vooral met de treffende teksten. Tenminste, als hij het houdt bij rappen. Want zingen, doorgaans in een refrein, kan hij niet. Daarom laat hij dat vaak over aan een ander, waardoor liedjes completer worden en nooit vervelen.

The Streets geeft je hoop, als in het begin van een relatie (‘Could Well Be In’), verklaart een avond in de club (‘Weak Become Heroes’), laat je weten dat excuses slap zijn (‘It’s Too Late’) of betuigt liefde aan iemand (‘The Strongest Person I Know’). Maar het sterkst is Skinner als hij afscheid neemt: van zijn vader (‘Never Went To Church’), van een/het leven (‘The Escapist’, ‘Lock thé Locks’) of een meisje (‘Dry Your Eyes’). Een foto zegt meer dan duizend woorden, 1 zin van Mike Skinner zegt soms meer dan 1.000 foto’s. Treffend en simpel, zijn de grote krachten van deze Engelse held.

Mike Skinner begon een relatie met hoop en eindigde in tranen. Zo ook deze Perfect. Van overwegend vrolijk tot intens treurig maar o zo realistisch. Mike Skinner begon zijn carrière met het idee om 5 albums te maken. Dat heeft hij gedaan. Afgelopen jaar is hij gestopt, maar één bonustrack liet hij achter. Begon hij 10 jaar geleden met ‘Turn the Page’, nu eindigt hij met ‘Close thé Book’.’ – Jurre Anema