Geen Bloc Party, Vampire Weekend, LCD Soundsystem of Franz Ferdinand zonder Talking Heads. Maar ook geen wereldwijde omarming van Afrikaanse muziek. Geen circus rondom William Onyeabor. Geen pretpark voor Ol’ Dirty Bastard en Mariah Carey. Geen Silence of the Lambs. En bovendien geen geniale popquiz-teamnamen als Stop Making Senseo.

Voor deze compilatie heb ik al het solowerk, de afsplitsingen en het materiaal van The Heads (doorstart van de band zonder David Byrne) achterwege gelaten. Alleen (in mijn oren) de beste liedjes tellen. Ook als dat betekent (sorry Johnny Marr!) dat er helemaal niks van het laatste album op staat. Geweldige productie en er wordt een prima potje gemusiceerd, maar geen enkel nummer van Naked komt ook maar in de buurt van het niveau van, zeg, de eerste vier platen.

Talking Heads, Qu’est-ce que c’est? Perfect!

Enjoy!

Liner notes:

Talking Heads – Thank You For Sending Me An Angel

Deze compilatie móest beginnen met een nummer van het album More Songs About Buildings And Food. Het is altijd maar ‘Remain In Light dit’, ‘Fear Of Music dat’, ‘Stop Making Sense dit’ en daar ga ik hier natuurlijk niks aan af doen. Alleen maar iets aan toevoegen, namelijk ‘More Songs About Buildings And Food dat’.

Once In A Lifetime

Spastisch dansen doe je hier op. Niet alleen door het zeldzaam aanstekelijke en bijzonder invloedrijke gebroken ritme. Maar ook dankzij de choreografie voor de video van Tony “Mickey” Basil  die David Byrne vlak voor de opnames beelden van epileptische patiënten liet zien.

This Must Be The Place (Naive Melody)

Favoriet nummer van Arcade Fire en Hot Chip. Discopop zonder grammetje vet. Het delicate nummer figureert op magistrale wijze in de gelijknamige film met Sean Penn.

Found A Job

“Judy is in the bathroom, inventing situations…” Bijna alle teksten van David Byrne zijn zowel serieus als sarcastisch op te vatten. Dat ambigue is een dankbare leerschool in de Disneywereld van een jonge luisteraar. Found a Job staat wel op de dvd Stop Making Sense, maar niet op de soundtrack.

Heaven

A-typisch Talking Heads nummer. Q Lazzarus, de in-huis-zangeres van bijna alle films van Jonathan Demme zingt het nummer in Philadelphia. Eric Burdon covert het regelmatig tijdens zijn live-shows. En het is het favoriete nummer van Maarten van Rossum (gok ik zo)

Love -> Building On Fire

Eerste single van Talking Heads. Alleen te vinden op de compilatie Sand in the Vaseline en de reïssue van 1977. Lees ook eens het boek: Love Goes To Buildings On Fire: Five Years in New York That Changed Music Forever.

Cross Eyed & Painless

Geïnspireerd op de vroege hip hop-cultuur van New York. David Byrne was gefascineerd door het werk van choreografe Tony Basil met straat- en clubdansers en vroeg haar de video te regisseren. MTV vond het niks dat er geen bandlid te zien was in de clip, dus deed David Byrne het nog een keer opnieuw in de video voor Once In A Lifetime, maar dan met alleen hemzelf als danser.

Slippery People (live-uitvoering van Stop Making Sense)

Als kind keek ik regelmatig over de schouders van mijn grote broers en zus. Zo zag ik naast De Smurfen en De Snorkels ook Michael Jackson zijn eerste moonwalk doen bij het 25 jarig Motown festijn en David Byrne in veel te grote broek de mooiste muziek op aarde spelen in de concertfilm van Jonathan Demme, Stop Making Sense.

Artists Only

Geen nummer is een duidelijkere voorloper van de muziek van Franz Ferdinand dan Artists Only. Van het album More Songs About Buildings And Food waarvan de hoes ook meteen de inspiratie was voor het artwork van Franz Ferdinand.

I Feel It In My Heart

Eén van de vele sterke bonustracks op de reïssue van debuutalbum 1977. Ook te vinden op Perfect Kippenvel 4.

Radio Head

Van het album True Sories. Het instrumentale thema van dit nummer zit onder het euforische slotnummer van de Stop Making Sense-achtige concerten rondom de muziek van William Onyeabor. Bovendien is een niet onaardige band hiernaar vernoemd. Radio Head, the sound of a brand new world.

I Zimbra

Geiïnspireerd op het gedicht Gadji Beri Bimba. Winnaar op iedere dansvloer. Je zou een drie-daags festival kunnen organiseren met alle Brooklyn indie bands die hier goed naar geluisterd hebben.

Burning Down The House

De enige Amerikaanse top 10 hit van de Talking Heads. Het nummer ontstond uit een ‘jam’ na het zien van Parliament in Madison Square Garden. Niet veel later zou Bernie Worrell (Parliament/Funkadelic) zich ook bij de band voegen voor hun live-shows, culminerend in de Stop Making Sense registratie.

Seen And Not Seen

Brian Eno en David Byrne hebben samen een heel museum aan klassieke beats en grooves geschreven. Hun muziek is oneindig vaak gesampled, soms nauwelijks herkenbaar, zoals de backbeat van Seen And Not Seen in Crystal Waters’ pop/house-hit Gypsy Woman.

The Book I Read

Met wat moeite valt er heus nog wel een nummer uit Little Creatures of True Stories te persen of toch maar iets van Naked. Het is allemaal goed. Maar zet een nummer als The Book I Read op en je weet weer hoe hoog de lat behoort te liggen.

Road To Nowhere

Een grotere hit in Nederland dan in Amerika. De video werd geregisseerd door Stephen R Johnson die elementen eruit ook zou gebruiken voor zijn prijswinnende video’s voor Peter Gabriel (Sledgehammer, Big TIme). Lees hier een charmant blog van een fan over Road to Nowhere.

Life During Wartime

In 1979 zag David Byrne in een interview met de NME de toekomst als volgt voor zich: “We’ll be cushioned by amazing technological development and sitting on Salvation Army furniture.” Libië, Syrië, Missouri, Irak, Gaza. De wereld staat al jaren in brand. Maar waar blijven dit soort nummers? De officiële titel is later toch maar ingekort: “Life During Wartime (This Ain’t No Party… This Ain’t No Disco… This Ain’t No Fooling Around).

Memories Can’t Wait

Gelijk maar nóg nummer van Fear Of Music erachter aan. Bij de grunge-generatie naar binnen gesmokkeld door Living Colour. Lees hier meer over The Song That Puts The Fear Into Fear Of Music.

Stay Hungry

De dvd Chronology is een sober, maar welkom overzicht van live-opnames. Waarom ze deze niet opgenomen hebben in het repertoire is een raadsel. Geweldige live-uitvoering van een van de nummers met de mooiste wendingen, thema’s en gitaarpartijen uit de popgeschiedenis.

Psycho Killer

‘I hate people who are not polite!’ Een ongewone leuze in de begindagen van CBGB’s. Talking Heads trad op in het voorprogramma van The Ramones. Seymour Stein stond in het publiek en was zo onder de indruk dat ie na afloop de spullen van de bassiste begon te dragen om uiteindelijk de band te kunnen tekenen voor zijn label (Sire).