No More Heroes is een nieuw initiatief van Tivoli en ondergetekende. Op deze dansavond extraordinaire worden iconen uit de popgeschiedenis gevierd. The Ramones, The Smiths en Daft Punk zijn inmiddels al uitbundig gecelebreerd. De editie op 17 mei staat in het teken van Stevie Wonder. Kris Berry komt speciaal voor No More Heroes een paar Stevie nummers zingen, Triomf kleedt De Helling aan als een soort Harlem nachtclub en ik draai samen met mijn favoriete dj Leroy Rey soul, disco, hip hop, funk en natuurlijk Stevie Wonder.

Reden genoeg om eens een Perfect Stevie Wonder samen te stellen, dacht ik zo!

10171683_10152346698769586_6371333456322127441_n

Leuk bedacht, maar niet zomaar gedaan. Omdat er zo belachelijk veel goede muziek van zijn hand bestaat en bijna alle reguliere compilaties (Looking Back, Musiquarium, At The Close Of A Century) uit minstens twee cd’s (of het dubbele aantal lp’s) bestaan, heb ik mezelf een paar stelregels opgelegd:

*Ruwweg de totale lengte van één (volgestouwd) album. Ofwel maximaal 25 nummers.

*Geen sideprojects, features, nummers geschreven voor anderen, enzovoorts.

*De beste nummers. Een hit niet weglaten omdat het een hit is, maar het ook niet toevoegen omdat het een hit is.

*De compilatie moet geen vergaarbak zijn, maar een eigen dynamiek hebben.

Tel dat bij elkaar op, vermenigvuldig het met Stevie Wonder en je krijgt de volgende 25 liedjes:

perfect_stevie_wonder
I Don’t Know Why

Vaak gecoverd, maar zelfs The Jackson Five of The Rolling Stones komen niet in de buurt van het origineel.

I’d Be A Fool Right Now

Ook van het album For Once In My Life. De aandacht gaat altijd uit naar zijn jaren zeventig albums, terwijl hij een decennium eerder al aan zuiver popgoud deed.

Superstition

Geschreven door Stevie Wonder voor Jeff Beck die met de drumpartij kwam. Motown baas Berry Gordie haalde Stevie over het  toch gewoon zelf op te nemen, met een nummer één hit als gevolg.

You Haven’t Done Nothing

Pats, nog een Amerikaanse nummer één hit. The Jackson 5 nemen de achtergrondzang voor hun rekening.

Never Dreamed You’d Leave In Summer

Geweldig gebruikt door Common samen met Lauryn Hill, maar hand-op-hart, pistool-op-hoofd ga ik ook hier weer voor het origineel.

If You Really Love Me

Nog zo’n parel van het album Where I’m Coming From; de eerste plaat waarop Stevie Wonder buiten de streng bewaakte paden van het Motown label trad, onder meer door zelf te produceren en over inhoudelijke onderwerpen als racisme en politiek te zingen.

Uptight (Everything’s Alright)

Op zijn twaalfde nam Stevie Wonder in 1962 het liedje Fingertips op. Het werd zijn eerste nummer één hit. Wegens een ernstig geval van baard in de keel kon hij dit succes pas in 1965 opvolgen met Uptight (Everything’s Alright)

Knocks Me Off My Feet

Eén van de vele geweldig mooie albumtracks op Songs In The Key Of Life. De eerste aanslagen van de piano zijn door Ol’ Dirty Bastard notoir gesampled in Shimmy Shimmy Ya.

Superwoman (Where Are You?)

Een favoriet bij veel liefhebbers. Na het album Where I’m Coming From ging Stevie Wonder op Music In My Mind nog een stuk verder met het zichzelf distantiëren van de Motown sound. Met name door alle instrumenten zelf te bespelen en lange nummers op te nemen.

Higher Ground

Een inspiratie voor veel (met name rock-) artiesten, van The Red Hot Chili Peppers tot De Staat. Naar verluidt in drie uur geschreven.

Another Star

George Benson levert gitaar en vocalen. Bobbi Humphrey fluit er op los. En Stevie Wonder bewijst op dat moment in zijn carrière alles aan te kunnen. Zelfs een achteneenhalve minuut durende Braziliaans getinte gospelpop-opera die geen seconde verveelt.

Until You Come Back To Me (That”s What I’m Gonna Do)

Stevie Wonder nam het in 1967 op, maar het werd pas in 1977 uitgebracht (op de compilatie Looking Back). Aretha Franklin scoorde vier jaar eerder al een wereldhit met haar versie.

I Was Made To Love Her

Bij elk nummer denk ik weer ‘dit is het beste nummer’. Onzin natuurlijk. I Was Made To Love her is het beste nummer!

Sir Duke

Tel alle tracklisten van al mijn dj sets in al die jaren bij elkaar op en Sir Duke zal het Stevie nummer zijn dat ik het vaakst gedraaid heb. De songtitel is een ode aan Duke Ellington.

Golden Lady

Veel van de liefdesliedjes op Innervisions hadden in handen van de verkeerde zanger zomaar staaltjes geföhnde schmalz kunnen worden, maar Stevie zingt en speelt de ballades naar grote hoogten.

You Are The Sunshine Of My Life

In 1970 al geschreven, maar hij kon het voor zijn gevoel pas echt een goede plek geven op het Talking Book (1972) album. Vrij ongewoon is de keuze om een relatief onbekende zanger (Jim Gilstrap) en zangeres (Gloria Barley) het nummer te laten openen om het vervolgens zelf over te nemen.

All I Do

Van dit nummer kende ik eerst de Kleoptomaniacs remix voordat ik de versie van Stevie hoorde. Veel van de schoonheid heeft te maken met de subtiele achtergrondzang van Michael Jackson, The O’Jays en Betty Wright. Luister ook eens de later uitgebrachte originele versie van Tammi Terell!

I Wish

Zelfs Celene Dion, Will Smith en Melanie C konden de pret niet bederven. I Wish was, is en blijft een monumentale souldisco track, al was het maar voor de dansvloer.

Living For The City

Had hier eerst een albumtrack van Innervisions staan, maar omdat het vannacht ineens begon te knagen en vanaf dat moment het ontbreken van Living For The City als het gewicht van de wereld op mijn schouders bleef drukken, heb ik deze blockbuster van een single toch maar toegevoegd.

Past Time paradise

Eén van de eerste succesvolle pogingen binnen de popgeschiedenis om een synthesizer in te zetten voor de vioolpartijen. Lees in geval van interesse vooral het artikel over Pastime Paradise op Sound on Sound.

For Once In My Life

Vreugde gevangen in drie minuten. Al meteen vanaf de eerste gitaar akkoorden is een slecht humeur geen optie. Al door meerdere Motown artiesten opgenomen en uitgebracht voordat Stevie Wonder er voor het eerst een hit mee zou scoren.

Send Me Some Loving

Voor de Perfect Kippenvel compilaties ben ik altijd op zoek naar nuggets. Bij Stevie is bijna elk nummer tot aan begin jaren tachtig een hit. Razend knap vind ik dat. Als gezond tegenwicht aan al dat imposante best of-geweld heb ik deze charmante cover van een Little Richard nummer toegevoegd. Uit zijn begindagen.

Don’t You Worry About A Thing

Droeg enorm bij aan de populariteit van het begrip latin soul. Het gesproken intro zou met een beetje fantasie als een voorloper van het hip hop fenomeen ‘skits’ gezien kunnen worden: vermakelijk, maar overbodig.

As

Zo vaak gehoord in zo veel verschillende versies dat het voor de hand ligt het maar even over te slaan. Totdat je er gewoon weer even goed voor gaat zitten en de merites van het nummer haar niet te negeren werk laat doen.

Do I Do

Voor het eerst verschenen op de compilatie Musiquarium. Had zo op Off The Wall kunnen staan, maar dan geproduceerd door Stevie zelf. Do I Do is een aanslag op het lichaam. Net als bij het beste werk van Michael Jackson beweegt zelfs de grootste chagrijn minimaal twee tenen wanneer dit opstaat. Wat mij betreft is Do I Do het laatste nummer waarmee Stevie Wonder een verschil maakte.