The Pixies is zo’n band die je MOET kennen. Als liefhebber. Je hoeft de muziek niet per se goed te vinden (de kans is groot dat je het wel te gek vindt), maar dit is wel één van die defining bands, met defining songs. Roy Santiago maakte eerder o.a. Perfect Stiff (in onze Top 5 perfect Perfects), Stiff II en nu dus de perfecte Pixies-verzamelaar. De Pixies zijn dus in goede handen.
“Het idee om een Perfect Pixies te maken kwam toen ik een tijdje geleden met 130 km/u over de A12 scheurde met één van mijn lievelingsalbums, Trompe Le Monde, keihard op de speakers. Met een album van The Pixies op weet je namelijk zeker dat je altijd ergens op tijd aankomt. Albums van The Pixies zijn doorgaans voorzien van een stuk of 14 nummers van rond de 2,5 minuten. Dus als je ver moet rijden dan heb je kans dat je het hele album 2 keer achter elkaar hoort. Dat vind ik zelf vaak nogal irritant, maar voor een album van The Pixies maak ik een uitzondering. Het is namelijk niet echt moeilijk om naar te luisteren (als je gewend bent aan veel gitaarruis), maar tegelijk interessant genoeg omdat er in zo weinig tijd zulke geniale compostities voorbij komen.
Eigenlijk is het een beetje overbodig om een Perfect Pixies te maken. Er zijn in de loop der jaren al wat verzamelaars uitgebracht. En bovendien is elk album van The Pixies een Perfect Pixies. Maar als muziekliefhebber zit u natuurlijk helemaal niet te wachten op het instapmodel. U zou het natuurlijk veel leuker vinden als een liefhebber speciaal voor u een verzamelaar in elkaar spijkert. Nou, bij deze. Ik heb de overbekende nummers Monkey Gone To Heaven en Where Is My Mind? eraf gelaten, want die kent u nu ondertussen wel hè? Tegelijk leek het me ook een mooie uitdaging om de perfecte verzamelaar voor de die-hard te maken. U zult vast een nummer tekort komen, en eerlijk gezegd kom ik zelf ook een paar nummers tekort. Maar een verzamelaar moet ook een beetje lekker lopen en de nummers moeten aansluiten en alles. Misschien is het leuk, als u zo’n liefhebber bent, om niet naar de tracklisting te kijken maar gewoon de verzamelaar op te zetten.
Mocht u The Pixies tot nu toe alleen maar kennen van die laatste scene uit Fight Club, dan volgt hier een korte introductie:
The Pixies komen uit Boston en maakten hun platen tussen 1986 en 1991, zo ongeveer. Daarna zijn ze uit elkaar gegaan en tegenwoordig treden ze weer op. Zanger en componist Black Francis was nogal een klootzak, want hij liet zijn bandleden per fax weten dat hij ermee stopte. Daarna ging hij solo als Frank Black en maakte hij een paar gave platen en een heleboel stomme. Tegenwoordig is hij fan van Herman Brood.
Bassiste Kim Deal was gaaf. Mannen vielen massaal voor haar trage, wat lijzige stem. Ze zingt eigenlijk zoals Vlaamse vrouwen praten. Daarnaast kon ze ook nog eens een behoorlijke stempel op het geluid drukken met haar eigen materiaal. Toen The Pixies uit elkaar gingen scoorde ze een flinke hit met haar eigen band The Breeders. Haar zus Kelley speelde ook in die band. Toen ik een jaar of 14 was, was ik verliefd op een meisje omdat ze zo op Kim Deal leek. Verder was Kim Deal behoorlijk aan de wat-niet-eigenlijk.
De gitarist heet Joey Santiago. Dus ik hoef verder niet uit te leggen hoe cool die vent is, lijkt me. Het is geen neef, want anders had u nu een roadie-verhaal zitten lezen.
Drummer David Lovering vind ik persoonlijk de beste muzikant van de band. Omdat hij zo strak drumt kan de rest ongestraft wat steken laten vallen. Vooral op de latere platen, toen er flink wat galm op de drums werden gemixt, leek het af en toe net een drumcomputer. Maar op een goede manier. Extra credits krijgt de man voor het feit dat hij na zijn drumcarrière magiër is geworden. Echt waar. Tegenwoordig is hij David Lovering: The Scientific Phenomenalist. Hoe gaaf is dat? Overigens vind hij er zelf niet zoveel van. In een interview zei hij eens: “The difference between an musician and a magician is only a few letters”.
Goede Pixies tips:
- The Pixies hebben met enige regelmaat de BBC bezocht en daar is een album van uitgebracht, The Pixies at the BBC. Die is echt de moeite waard. Wel eerst even door die compleet overbodige Beatles-cover heen luisteren, maar dan kan het feest beginnen.
- Bent u onlangs nog weleens op een MySpace-pagina geweest? Nee? Nou, ik ook niet. Maar toch is er wel iets heel gaafs op te vinden. Een Engelse kerel, Andrew, heeft een hoop muzikanten geïmiteerd die The Pixies coveren. Hij heeft dan bijvoorbeeld ‘Elevate Me’ laten coveren door The Beach Boys. Heel erg knap gedaan. Hier te vinden.
- Dan is er natuurlijk nog de Wikipedia om alles eens keurig na te lezen…
- …en de officiële website van The Pixies”.