Perfect Producer: Nile Rodgers
Lang leve Nile! De man loopt al jaren mee. Samen met zijn Fender Stratocaster (die liefkozend the hitmaker wordt genoemd) verandert hij als producer middelmatige songs in hits en maakt échte Classics van dikke hits.
Btw, Nile-technisch is dit écht een must-see, de BBC docu. Waarin hij vertelt dat Chic’s Le Freak ontstond bij een jam tijdens Oud & Nieuw, in hun appartement in New York. Ze waren net geweigerd bij de ingang van Studio 54 en de mannen waren niet blij, ‘freak out!’ was tijdens die jam nog ‘fuck off!’. Maar dat geheel terzijde… Enjoy deze Perfect én de geweldige bijsluiter, beiden van Atze de Vrieze. Eén van onze huisdealers als het gaat om Perfects.
Nile Rodgers is niet de enige, de Perfect Producer-reeks wordt steeds uitgebreid met meer producers die wat ons betreft het predikaat Perfect mogen dragen.
Zo beweeg je je moeizame lijf en leden voort in het oldies circuit, zo ben je deel van de meest gehypte plaat van het moment. De twee Franse robots van Daft Punk hebben producer Nile Rodgers opgepikt uit de vergetelheid en hem een sleutelrol gegeven op hun vierde album Random Access Memories. Nile Rodgers, een man die ooit gouden vingers EN oren had. Een ode aan een van de grootste producers uit de popgeschiedenis.
Daft Punk – Get Lucky
Nile Rodgers en Giorgio Moroder, twee van de allergrootste producersiconen uit de discotijd. Daft Punk heeft ze allebei aan boord, en dat is een unicum. Rodgers signature sound is van A tot Z te horen in deze tune. In de complete productie, maar toch vooral in zijn losse maar smetteloze funkgitaar. De hedonistische ‘get high, get lucky’ vibe past ook helemaal bij het über-escapisme van de discotijd.
Chic – Le Freak
De basis voor die sound ligt in tijdloze klassiekers als deze. Le Freak ontstond – beroemd verhaal! – toen Rodgers en zijn Chic-maatje Bernard Edwards de beroemde club Studio 54 niet binnen kwamen, ondanks een persoonlijke uitnodiging van Grace Jones. Wat begon als ‘fuck you!’, eindigde in ‘freak out’, en in een van de best verkochte feelgood songs aller tijden.
Sister Sledge – He’s The Greatest Dancer
Rodgers en Edwards leidden de vier gezusters Sledge uit Philly in 1980 naar de piek van hun carrière. Maar liefst drie grote hits stonden er op het door hen geproduceerde album We Are Family. Dit He’s The Greatest Dancer laat nog maar eens dat karakteristieke vingervlugge gitaargeluid horen, naast slicky drums en elektronische strijkers.
Sugarhill Gang – Rapper’s Delight
Indirect werd Chic een enorme pionier in de hiphop. Sugarhill Gangs klassieke Rapper Delight – zelfs in Nederland een nummer 1 hit – dreef immers volledig op hun Good Times. Het was bepaald niet ongebruikelijk dat rappers in die tijd nummers uit de hitparade van toen gebruikten als basis voor hun tracks. Intro’s en breaks van disco- en funktunes waren het goedkoopste alternatief voor een dure band. Hiphop you don’t stop!
Nile Rodgers – It’s All In Your Hands
Nee, Rodgers was in 1983 niet gebrouilleerd met Bernie Edwards, die doet op deze soloplaat namelijk gewoon mee. Maar Rodgers wilde meer. It’s All In Your Hands laat een wat diepere sound horen, met elektronisch klinkende drums die hij in de loop der jaren meer en meer over de top zou gaan jagen. En een andere track van de plaat, Yum Yum, is met zijn spoken word teksten een knipoog naar de hiphop waar Rodgers per ongeluk in beland was.
Norma Jean Wright – Saturday
Zangeres Norma Jean Wright was de belangrijkste stem op het debuutalbum van Chic, maar nog voor Le Freak en Good Times had ze al besloten het voor zichzelf te willen proberen. Of zoals ze in solohit Saturday zingt: “Gee, I feel like leaving this old town.” Rodgers en Edwards hielpen haar, maar achteraf kunnen we constateren dat haar vermoedelijk meer succes ten deel gevallen was als ze was gebleven.
Mc Miker G & DJ Sven
Ah, onze eigen Miker G en Sven. Ze scoorden in 1986 een gigantische hit met de Holiday Rap, een schaamteloze rip van Madonna’s Holiday. Een vakantiehit in steenkolen-Engels, maar wel een die hen meer faam en fans bracht dan ze aan konden. In opvolger Celebration Rap gaan ze aan de haal met Kool and the Gang én Sister Sledge’s We Are Family. “Yo! We are back together, Miker G and Sven, with another smash, can you understand?!”
Carly Simon – Why
Met zijn status als hitmaker begon Rodgers zich gaandeweg steeds meer te manifesteren als redder van artiesten die dolgraag eens iets anders wilden, maar niet wisten wat. Carly Simon bijvoorbeeld scoorde in 1972 een hit met You’re So Vain, een liedje waarvoor een hele reeks beroemde exen als inspiratie hadden kunnen dienen, van James Taylor tot David Geffen tot Mick Jagger. De Chic-mannen produceerden tien jaar later deze redelijk succesvolle late disco track.
Diana Ross – Upside Down
Veel succesvoller was Diana Ross’ soloplaat Diana uit 1980. Het is een van de meest succesvolle én stijlvolle albums uit het discotijdperk. Met strijkers en slapbassen, maar niet decadent of kitscherig. Dat moest ook wel, want waar veel disco-stemmen inwisselbaar waren, was Ross natuurlijk al jaren een echte Motown diva.
The Notorious B.I.G. – Mo Money Mo Problems
Naast Upside Down stond er nog een wereldhit op die plaat van Diana Ross: I’m Coming Out. Een waanzinnige song met een intro van dik 50 seconden, dat de basis vormt van Biggie’s Mo Money Mo Problems. R&b zangeres Kelly Price neemt het refreintje van Diana Ross over, en vervangt het voor wijsheden van de straat die met het oog op de moord op de rapper extra wrang klinken. De track verscheen een paar maanden na zijn dood in 1997 en werd alleen daardoor al een gigantisch succes.
Sheila B & Devotion – Spacer
Een klassieker uit een subgenre: Spacer van Sheila B is een schoolvoorbeeld van wat we Space Disco noemen. Inderdaad: disco met science fiction thema’s. Je kunt er een hele playlist mee vullen (zie elders op Perfects.nl!). Die Sheila kwam trouwens niet uit het niets. Ze scoorde al jaren met het Franse bubblegumlied. Toen even na Spacer de disco backlash kwam, ging Sheila daar gewoon maar weer mee verder. Spacer vormde trouwens de basis voor europophit Crying At The Discoteque van Alcatraz uit 2001.
Will Smith – Gettin’ Jiggy With It
Nog een befaamd sample: Will Smith – The Fresh Prince – greep naar Sister Sledge’s Greatest Dancer voor een van de grootste en tegelijk meest geparodieerde hits uit zijn carrière. Nile Rodgers karakteristieke gitaargeluid paart met een scratches van Jazzy Jeff in een luchtige zomerhit van formaat. Getting jiggy is overigens een echte disco-term, waarvan je zonder urban dictionary wel weet wat je je er ongeveer bij voor moet stellen.
David Bowie – China Girl
Naar het schijnt is Let’s Dance Bowie’s best verkochte plaat aller tijden. Liefhebbers van Ziggy Stardust of Hunky Dory zullen hem destijds vervloekt hebben, maar bij Bowie pakte het omarmen van de tijdsgeest geweldig uit. China Girl moet haast wel het favoriete Bowie-liedje zijn van Destroyer, de verknipte Canadees die recent juist dit verguisde tijdvak uit de popgeschiedenis omarmde.
Debbie Harry – Backfired
Blondie-zangeres Debbie Harry werkte net als Daft Punk met zowel Moroder als Rodgers, maar niet op dezelfde plaat. Toch geestig, want Blondie bevond zich oorspronkelijk in de undergroundkringen rond CBGB’s. Kennelijk wilde ze een gooi naar de discotroon doen, en met een gouden album KooKoo aan de hand van Chic slaagde ze daar redelijk in. Beter in elk geval dan met Moroder, voor wie ze bijdroeg aan de soundtrack van Scarface. Dat werd voor haar geen hit, maar wel een absolute cult klassieker.
Basement Jaxx – Jus 1 Kiss
Nog een bewijs dat de muziek van Chic het nieuwe millennium gehaald heeft: Jus 1 Kiss samplet de gitaarbreak uit een minder bekender nummer uit 1980: You Can’t Do It Alone. Daarmee heeft Rodgers zich in het oeuvre van nog een van de meest vooruitstrevende en toonaangevende dance acts van de laatste twintig jaar binnen gewerkt.
Duran Duran – The Reflex
Dan gaat het langzaam mis met de carrière van Nile Rodgers. Hij verlaat het gouden discopad en verschuift via pop richting rock. Dat leidt in de late jaren tachtig tot een paar draken van producties, maar toch ook wel tot een paar klassiekers. Dit The Reflex van new romantic band Duran Duran bijvoorbeeld was hun grootste hit in Nederland.
Jeff Beck – Ambitious
Dat brengt ons bij wat mij betreft het dieptepunt uit Nile Rodgers oeuvre. Vooruit, de soloplaat van David Lee Roth uit 1994 durf ik niet eens te laten horen. Maar het album van Flash van gitarist Jeff Beck behoort wat mij betreft thuis in de best bewaakte kerkers van de 80s. Naast die door Rodgers geproduceerde soloplaat van Mick Jagger. Hier hoor je een opportunistische bluesgitarist die de blues verloochent. En het was niet eens een flop.
Madonna – Material Girl
In de jaren tachtig veranderde lang niet alles dat Nile Rodgers aanraakte in goud, maar het tweede album van Madonna is pure popbrille. Catchy, prikkelend, sexy. Naast titelnummer Like A Virgin bevat de plaat hits Into The Groove en Material Girl, absolute signature songs voor Madonna. Nile Rodgers gaf de controversiële song zijn robotstem hook en vernuftige synthesizers.
INXS – Original Sin
Single Original Sin – de enige samenwerking met Nile Rodgers – is zo’n song die je in eerste instantie van je afwerpt als wanproduct uit de verkeerde kant van de 80s, maar die op een onbewaakt ogenblik toch aan het dansen zet. Het is een wonderlijke cross-over van kitscherige rock met funkinvloeden. Lang niet zo stoer als wat de Peppers in dezelfde tijd met George Clinton deden. Opvallende gast: Daryll Hall zingt het refreintje, op uitnodiging van Nile Rodgers.
Defunkt – In The Good Times
Tot slot nog even een voorbeeld van hoe vrijelijk in het discotijdperk uit andermans werk geciteerd werd. Naast de Sugarhill Gang greep ook funk-jazz-rock act Defunkt naar Good Times. Hun sound is soms wat lompig, maar wel heel origineel. En aan de groove van Good Times kan niemand iets verpesten.
Atze de Vrieze