Welke jazz laat de bloesem het prettigst openen? Bij welke toeters en/of piano’s laat je jas thuis, verbijt je de koude wind en geef je toe aan de lokroep van de terrassen? Ik vroeg het me begin deze week af, zittend op zo’n terras, met zonder jas. Beetje latin, beetje bossa, vooral toeters?

Het moest jazz zijn die het ook goed zou doen op laag volume, jazz die uit een raam klinkt. Met zo’n huppeltje, een shuffle. Muziek die geen brede parellach veroorzaakte, maar meer een opgewekte glimlach. Ik vroeg hulp via de sociale media en kreeg veel suggesties, vooral nummers met ‘spring’ in de titel. Die allemaal niet voldeden, wat mij betreft. Te piano. Te ingetogen. Te herfst. Gezongen nummers waren niet wat ik zocht.

Maar die Wayne Shorter! En die John Coltrane (van een door mij onterecht genegeerde plaat, bleek nu). Ik voegde zelf wat faves toe (Cannonball, Herbie, Byrd), en reeg zo deze playlist aaneen, die het vanaf een uurtje of tien in de ochtend echt lekker doet volgens mij. Hartelijke lente.

🌱 Guuzbourg