Vele redenen voor Henk Kanning om een Perfect te wijden aan de Jack White aka John Antony Gillis. En daar zijn we Henk dankbaar voor. Dat laatste album is in ieder geval ge-wel-dig. Maar dat mag geen nieuws zijn.

Liner notes:

‘Jack White. Tegenwoordig een superster die voor een optreden de keuze kan maken of hij met een volledige mannen- of vrouwenband speelt. Prachtige vrouwen, dat moet er wel even bij. Zo was het niet altijd. Ooit bracht Jack White meubels rond en werkte hij in smerige fabrieken te Detroit. John Anthony Gillis, zoals Jack eigenlijk heet, zag ik voor het eerst op Werchter in 2002. Als jonge muziekliefhebber zag ik daar een band (The White Stripes) nog meer ‘mijn’ muziek maken dan The Strokes al deden. Meg deed er voor mij nooit toe. Jack was een Held, met zijn stoere vriendjes uit Detroit. Na een show Paradiso in 2003 zag ik ze nog spelen op Lowlands, voor het optreden kwam ik Jack tegen op de backstage, hij had zeer vakkundig zijn t-shirt met veiligheidsspelden aan zijn broek bevestigd. Tot gisteravond aan toe volgden er nog tal van shows in verschillende samenstellingen. Met The Raconteurs, The Dead Weather en solo. Bijna altijd was het goed. Bijna.

De enige afbraak aan het imago van Jack was voor mij de knokpartij met Jason Stollsteimer van The Von Bondies. Jack verbouwde vakkundig het gezicht van Jason na wat kritiek. Ook dat kan Jack: knokken. Tegenwoordig knokt Jack voor andere bandjes, en daar ben ik hem dankbaar voor. Zonder Jack misschien wel geen Alabama Shakes. Zonder Jack was Norah Jones misschien wel een stoffige huisvrouw? Zonder Jack had ik in ieder geval nooit vrij frequent een nummer met Alicia Keys opgezet. Laatst bedankte Radiohead tijdens een optreden Jack White voor het prettige samenzijn. Iedereen die de documentaire It Might Get Loud heeft gezien zag hoe fijn The Edge en Jimmy Page het hadden met Jack White. En bovenal vol bewondering naar hem keken. Om een knipoog te maken naar een hele slechte comedy op RTL: ‘Iedereen is gek op Jack’. Dat is de status van Jack White tegenwoordig. Icoon en vriend van de grote sterren.

Bij het samenstellen van deze Perfect Jack White heb ik heel lang getwijfeld, veel nummers toegevoegd en weer verwijderd. Wel of geen Alabama Shakes of projecten waar hij enkel als producer achter de knoppen zat? Wel of geen grote invloeden van Jack White? Ik heb het puur gehouden. Een dwarsdoorsnede van het oeuvre van dit icoon uit de zeroes waar hij te horen is met zang of tenminste gitaar. C’mon C’mon van The Von Bondies heb ik ook weggelaten, maar mag je zelf in de lijst zetten. Een digitale lijst van Jack White is wel een kleine tweestrijd, want dichterbij Jack White als met een 7″, gehaald bij Jacks favoriete platenboer Da Capo in Utrecht kom je niet.’ Henk Kanning