Er wordt niet gezongen, het is dus jazz. Geniet van de fluweelzachte stemmen van de grootste jazzzangeressen van de vorige eeuw. Laat je onderdompelen in hun prachtige vertolkingen van standards en composities van The Great American Songbook: soms melancholisch, soms zwoel en sensueel, soms mierzoet, maar immer wonderschoon.
Die Didi is trouwens onze jazz voorganger aan het worden! Meer? Meer.
Enjoy!
Ik kan er niets aan doen, maar ik heb een zwak voor zangeressen als Julie London, Patti Page en Blossom Dearie. Ondanks hun cheeky image reken ik hun ook tot de grote jazzzangeressen. Onder vele serieuze jazzliefhebbers is het not done om naar vocale jazz te luisteren. Billie Holiday kan nog net, maar dan houdt het ook echt op. Dat het merendeel van die zangeressen put uit ‘The Great American Songbook’ helpt ook niet, want de ‘serieuze’ jazzliefhebber heeft een broertje dood aan standards. Persoonlijk vind ik het vaak mooie liedjes in evenzo fraaie uitvoeringen. Luister maar eens naar Peel me a grape door Anita O’Day. Dan hek ik het nog niet eens over uitvoeringen van Sarah Vaughan en Dinah Washington van doodgespeelde standards.
Mooie muziek hoeft niet onbekend, ontoegankelijk of snoeihard te zijn. Soms mag het ook klein en intiem zijn en makkelijk in het gehoor liggen.
Didi Hardenberg