Perfect France Gall (rip)

France Gall est morte. Dat is geen verrassing, eind 2017 waren de berichten over een nasty infectie waarvoor ze was opgenomen in het ziekenhuis, niet heel goed. Toch is het een schok. De blondine, geboren als Isabelle Gall op 9 oktober 1947, was een ikoon van de yè-yè, de typisch Franse kijk op vroege popmuziek. De tijd van ‘minirok en Beatles-haar’, om Wim Sonneveld eens te citeren. Een mooie biografie leest u HIER.

Daarin leest u dat ze heel jong was toen ze doorbrak, dat ze het Eurovisie Songfestival won, dat ze met Gainsbourg werkte. Dat Gainsbourg haar vernederde door haar ‘Les Sucettes’ te laten zingen – een (goed, dat wel) dubbelzinnig liedje waarvan de jonge Gall nog jaren last had. Zie DIT interview. Vandaar dat het nummer nu ook niet in deze Perfects-playlist staat.

Wel opgenomen: haar grootste (buitenlandse) hits, zoals ‘Poupée de cire’ en ‘Ella elle l’a’, een voorbeeld uit haar Schlager-periode en de geweldige beatnik-jazzpop die ze maakte (‘Jazz a gogo’, ‘Le coeur qui jazz’). En natuurlijk nummers met haar betreurde echtgenoot Michel Berger, vader van haar te vroeg overleden dochter. Die haar carrière vaart gaf, die haar weer liet optreden, die haar bijstond in haar charity-work. Hij is te horen in het duet ‘Jamais partir’.

Persoonlijke favorieten genoeg, in deze lijst. Sambapopkraker ‘Zozoi’, de bloedmooie ballade ‘Quand on est enfant’ en de disco-geinfecteerde nummers als ‘Musique’ en ‘Mais aime la’. ‘Big fat mama’ is een mooi voorbeeld van hoe Frans(talig)e zangeressen de blues en de soul zich eigen kunnen maken, zoals Axelle Red dat later onder meer ook deed.

Een ster is dood. Een prachtige, zeer rijke muzikale erfenis blijft achter. Adieu France. Schop Serge nog maar ’s voor z’n ballen, daarboven.