Perfect Fleetwood Mac

Jarenlang werd soms wat smalend gedaan over de Mac, maar recent betuigden de Groten der Aarde hun schatplichtigheid en liefde: Destiny’s Child samplede Welsh witch Stevie Nicks, indie-helden Rilo Kiley namen een sterke plaat op die klonk als de perfecte kruising tussen Rumours en Tango In The Night (en gingen daarna — geheel in stijl — met ruzie uit elkaar), er verscheen een machtige pageturner over de Making Of, Mojo deed de verplichte special, de Klassieker zelf kwam eind vorige maand dik opgetuigd opnieuw uit en werd uitgebreid onder de loep genomen in DWDD. Datzelfde DWDD liet daarna onbedoeld zien hóe ontzettend goed en oorspronkelijk de band is door kipjes Ellen ten Damme en Manuela Kemp Go Your Own Way te laten kakelen. Eerder verkrachtte Van Velzen op vakkundige wijze Landslide (liever niet terug kijken!) door werkelijk iedere emotie en dynamiek uit dat prachtige nummer te wringen. Bah.

Zand erover, want het repertoire van Fleetwood Mac staat fier overeind en Rumours is zo’n zeldzaam album zonder 1 slecht nummer, dat nog net zo goed klinkt als 35 jaar geleden. Beter zelfs. Het kostte moeite om niet elk nummer in deze Perfect te zetten. Rumours = Perfect. Maar er zijn er meer: Landslide, Rhiannon, Tusk, Sara, Big Love (de single en weergaloos solo gespeeld door Lindsey Buckingham), de niet te ontkennen popsongs van Christine McVie en vroege blueshits met Peter Green. Speciale aandacht voor het grootste onrecht uit de muziekgeschiedenis Silver Springs, dat wegens ruimtegebrek Rumours niet haalde, maar veel en veel te goed is om als B-kant van Go Your Own Way te zijn weggestopt. Een grove schande, goedgemaakt op de reissue.

Het inmiddels bekende rock ‘n’ roll verhaal vol ruzies, coke, echtscheidingen, liefde en haat achter de plaat lees je in dat boek of zie je in de docu. Ik sta 7 oktober voor de derde keer vooraan. Thuisblijvers hebben zoals vaker ongelijk, maar komen compleet aan hun trekken met deze Perfect. Enjoy!