Deze playlist ontstond nadat ik via deze playlist van journalist Peter van der Ploeg (@pvdp) kennis had gemaakt met Palehorse/Palerider. Dit Amerikaanse combo maakte metal die me deed terugdenken aan de tijd dat Cocteau Twins de gitaren dik vooraan in de mix had liggen, aan de quasi-religieuze Hallelujah-stampers van Dead Can Dance, maar ook aan de betere puntschoenstaarmuziek van Slowdive.
Palehorse/Palerider maakt trage metal met gitaarlagen zo dik als taartvulling, en veel hoge boventonen. Zang is vrijwel onverstaanbaar, en lijkt door de muziek te wasemen. Dit was, voor mij toch, muziek die ver af stond van boze zwart-wit geschminkte krijsdemonen. Agressief kon je het nauwelijks nog noemen, wel hard. Was daar meer van? Daar was meer van, wist Peter, die me op de Franse ‘eavy metal-makers Alcest en aanverwanten wees.
En al klikkend en luisterend kwam ik tot een playlist van metal die etherisch aanvoelt, die niet als een stomp in je buik aankomt, maar geurt als de regen, als muziek voor bij een majestueue zonsondergang, voor een rit door machtige bergen. Soundtrack in je hoofd, u zegt het.
Het gaat hier van Blankenberge (uit Rusland) naar 90’s shoegazers Chapterhouse, naar het Newyorkse Sannhet naar het Japanse MONO. Een Nederlands combo heb ik (nog) niet kunnen vinden. Maar tip me, please.
- Guuzbourg
Ps Perfect E.M. op : HIER.