Wat kunnen we zeggen? Een koebel staat tot muziek als tequila tot een saaie vergadering om negen uur ’s ochtends. Dát kunnen we in ieder geval zeggen. Dennes Vlaar was zo vriendelijk om zich te wagen aan Perfect Cowbell en constateerde terecht dat de koebel alleen in feel good muziek wordt gebruikt. Wellicht voor iemand een uitdaging om eens een goeie cross-over te maken. Zwaar-op-de-hand-is-je-hond-dood?-muziek combineren met de up van een koebel.
Liner notes:
De koebel had als instrument in de popmuziek toch alweer zo’n 2 decennia een onopvallende rol, toen in ‘Saturday Night Live’ de “More Cowbell”-sketch werd opgevoerd. Verwijzend naar de jaren ’70, de periode waarin de koebel in de rock hoogtij vierde, werd het instrument populairder dan ooit. Misschien meer als gimmick, misschien bijna camp. Desalniettemin kunnen weinigen de verleiding weerstaan om mee te tikken als ze er 1 langs horen komen. Het gebrek aan koebel in de directe omgeving is waarschijnlijk het enige wat ze tegenhoudt.
De charme zit hem er natuurlijk in dat de koebel bijna uitsluitend bij feel good muziek wordt gebruikt. Depressieve singer-songwriters, No Future new wavers: slechts weinigen waagden zich aan de koebel.
De vroege funk van The Coasters, een Jimmy Castor, de rechttoe-rechtaan rock uit de seventies en muziek met een latin swing, dáár is waar het vooral gebeurt. En daarom kun je bijna geen instrument bedenken dat eerder een glimlach op het gezicht tovert dan de koebel.
Het ultieme feel good-instrument. Het enige recept om elke ‘fever’ te doen verdwijnen. – Dennes Vlaar