Elmer Johnson, Elston Gunn, Blind Boy Grunt, Jack Frost, Lucky Wilbury, Robert Milkwood Thomas, Sergei Petrov, Jack Fate, Tedham Porterhouse, His Royal Bobness, Bobby, Zimmy, Zimbo,The Voice of Protest, The Voice of a Generation, The Bard…oftewel: Bob Dylan. Te groot voor 1 naam. En eigenlijk ook te veel omvattend om deze man in één Perfect te vangen. Maurits Westerik deed een geweldige poging en eerlijk is eerlijk: hij komt echt een heel eind.

Enjoy!

Liner notes:

Hoeveel albums kan een artiest maken, hoeveel nummers zijn zo invloedrijk? In hoeverre is muziek tijdloos en wat brengt een muzikant ertoe om zoveel genres zich eigen te maken?

Ik was acht jaar en de muziek van Bob Dylan kwam mij ten gehore. De Dylan hoezen spraken me aan. Ik was toen al liefhebber van bands, maar hij als song smid en vertolker van het woord, drager van persoonlijk leed en het delen van een mening, dat was de kern. Verpakt in zo veel meezingbare liedjes, zo herkenbaar, maar ook anders dan anders. Hij zong misschien niet zo vloeiend als The Beatles, tegendraads en er tegenaan. Maar het ging om de boodschap, de liefde voor, dan wel het ritme van de tijd. Dit zijn de liedjes die ik heb meegekregen, van mijn vader en mijn vele ooms. Het bracht ons samen, in voor en tegenspoed. Dit zal ik altijd blijven draaien, hetgeen wat goed voelt, soms voelt als moed. De draagkracht van een nummer, de wervelwind in zijn soort, het is zijn gemene deler, die Bob Dylan maakt, tot wat mij raakt. Ik kan zijn werk niet samenvatten, dikwijls de voorkeur geven aan een soort. Een soort van liefde voor zijn muziek, zoals hij zingt, zegt hij het voort.

– Maurits Westerik