Witte jongens met chocolade harten, zoals Guuzbourg het zegt. Blanke mannen met stemmen als luidende klokken. Prachtig.
Liner notes:
“Van Ierland naar Wales naar Londen, van de Amerikaanse oostkust naar de westkust naar het diepe zuiden, en ook nog even langs Nederland. Of ze allemaal blauwe ogen hebben, ik weet het niet. Maar ze kunnen zingen uit hun tenen over ’t leven, de liefde en de botsingen daartussen. Dit zijn de witte jongens met de chocolade harten.” – Guuzbourg