Didi Hardenberg: “Deze XXXL Perfect is alsof je in een hele lange achtervolgingsscène zit uit een spannende misdaadfilm of politieserie uit de jaren ‘70. Scènes uit misdaadklassiekers als Dirty Harry, Death Wish en natuurlijk series als The Streets of San Francisco, Hawaii Five-O, Kojak, Baretta, Starsky & Hutch, Pepper (Police Woman).
Films en jazz (zwarte muziek) waren onlosmakelijk met elkaar verbinden in de jaren ‘70. Natuurlijk in eerdergenoemde films en series, maar uiteraard met name in de blaxploitation-films, waarin jazz en funk prominent aanwezig zijn. Films als Shaft, Coffy, Superfly, Cleopatra Jones en Car Wash. Films waarvan de soundtrack misschien bekender is dan de film zelf. Films waar Quentin Tarantino ook de nodige inspiratie uit haalde. (Neftflix-tip voor de liefhebber van blaxploitation: ‘Dolemite is my name’.).
Veel filmmakers uit de jaren zestig waren jazzliefhebbers. Het is dus dan ook niet meer dan vanzelfsprekend dat zij jazzmuzikanten vroegen om de muziek voor hun films te schrijven. Zo schreef Quincy Jones de soundtrack schreef voor The Heat Of The Night, Herbie Hancock voor Blow-Up, Lalo Schiffrin voor Bullit. Saxofonist Lennie Niehaus werd de vaste componist van Clint Eastwood.
De jazz werd eind jaren ’60, begin jaren ’70, funkier, soulvoller en groovier, veelal aangevuld met veel blazerssecties en strijkers. Exponenten van dit nieuwe geluid waren bands als Blood, Sweat & Tears, The Power of Tower en Chicago. Ook Kool & The Gang en Earth, Wind & Fire begonnen als vocale jazzfunk-formaties die gedurende jaren ‘70 de disco-kant opgingen. Blazers als Freddie Hubbard, Donald Byrd, en Stanley Turrentine ruilden de bebop voor de souljazz, de contrabas voor de elektrische bas en de piano voor de Fender Rhodes of de synthesizer. Voor Hammondorganisten als Jimmy Smith en Richard ‘Groove’ Holmes was het slechts een kleine muzikale koerswijziging.
Jazz werd niet zozeer gebruikt als filmmuziek in het sf-genre. Dit genre en de uiteraard de Apollo-vluchten waren een inspiratiebron voor jazzmuzikanten. Denk hier met name aan Deodato’s bewerking van Also Sprach Zarathustra uit 2001: A Space Odyssey, maar ook aan titels voor composities als Space Glide, Life On Mars, Moon Germs en Galaxy Quest.
‘Sit back and enjoy the ride’”
Enjoy!