Staat Bohemian Rhapsody op 1? Bedankt de paus netjes voor zijn bloemen? Komt er een Perfect 2017? Er zijn van die dingen waar je eigenlijk niet naar hoeft te vragen. Ook dit jaar dook Atze de Vrieze weer in de beloften voor het nieuwe jaar.
Enjoy!
HIER op Apple Music.
Lady Wray – Guilty
Normaal bevat de Perfect die het nieuwe jaar inluidt alleen debutanten, liefst nog zonder album op zak. Lady Wray is geen van beiden. De soulzangeres werd eind jaren negentig al ontdekt door Missy Elliott, maar ze belandde op een zijspoor. Ze keerde drie jaar terug met een groepje, maar nu is ze terug met dit heerlijke retro soulnummer waarmee ze de angstig lege schoenen van Sharon Jones kan vullen.
Drangsal – Allan Align
De 80s liggen al een tijdje achter ons, en zelfs de 80s revival is al even voorbij, maar in Duitsland liggen ze nu eenmaal een beetje achter. Maar laten we wel wezen, dit Allan Align is een betere en vooral smaakvollere single dan White Lies ooit heeft kunnen maken. Ergens op het snijvlak van The Cure en The Smiths met een aangeboren Duitse ijzigheid.
Peggy Gou – Gou Talk
Een Koreaanse die naar Berlijn verhuisde en binnenkort in De School staat met Jackmaster. Gaan de alarmbellen rinkelen? Ja toch? Ze rinkelen vrolijk door als je deze track van haar EP Seek For Maktoop hebt gehoord, een instrumentale track die voelt als een liedje en die schreeuwt om een koppel-tourtje met Fatima Yamaha (die zelf trouwens ook bovenop een giga hit zit).
Glowie – No Lie
Vorig jaar had Eurosonic met Dua Lipa een giga popster in de dop, dit jaar zou die eer wel eens naar de IJslandse Glowie kunnen gaan. Ze onttrekt zich totaal aan alle clichés van de IJslandse muziek. Geen esoterisch geneuzel bij een waterval of een papegaaiduikernest, maar gewoon hop met je rolschaatsen over de Laugavegur en flirten maar.
EKKAH – Last Chance To Dance
Even luchtig en instant dansbaar is Last Chance To Dance van het Engelse duo EKKAH, een single die al een hele tijd uit is, maar waar tot nu toe nog niet zoveel mee gebeurde. Gek, want hun funky popsound zou behoorlijk breed kunnen gaan. Het heeft precies die mix van scherpte en klassieke soul die je ook in Justin Timberlake’s grote hit van dit jaar hoorde en die Solange net zo goed past als die design pakken van haar. Oh en wie het intro van hun single hoort, weet dat ze een stiekeme muzikale crush op Pharrell hebben.
Paul Sinha – 7 Dagen
Een van de spannendste nieuwe Nederlandse acts van afgelopen jaar was Paul Sinha, een roodharige r&b zanger die drie tracks dropte, met deze als topper. Een meezinger over een vriendin die snakt naar een gezin, terwijl Paul alleen maar zeven dagen per week in de club wil hangen.
Sløtface – Empire Records
En waar zijn dan de alternatieve gitaarbands? Tja, daar is het de laatste tijd sowieso nogal naar zoeken. Pop, rap en elektronische muziek in overvloed, maar wie wil er nog in een band? Wel, precies waarover zingt de jonge Noorse band Sløtface in hun heerlijke single Empire Records, met knipogen naar het klassieke platenzaken-muzieknerds verhaal High Fidelity. Jong, fris en wild, en dat is zeldzaam.
Jalen ’n Gonda – Holler (When You Call My Name)
Vond je die retro soul opener van Lady Wray goed? Dan hebben we er nog een voor je: Jalen ‘N Gonda, een jonge gast uit de buurt van Liverpool. Ze zetten hem al een keer op de boot naar Vlieland, maar verder moesten we het tot nu toe vooral doen met deze fantastische tearjerker.
21 Savage – X (ft Future)
Je kunt inmiddels aardige quizzen vullen met het noemen van zoveel mogelijk rappers uit Atlanta: Gucci Mane, Young Thug, Migos… Het jonge talent 21 Savage doet het ook weer met twee stadsgenoten: rapper Future en producer Metro Boomin. Hij valt op door zijn lome trippy flow, diep onderuit je de fles hoestsiroop.
James TW – When You Love Someone
Dat dit is 2016 nog geen giga radiohit was is een mirakel, en het gaat onherroepelijk alsnog gebeuren. James TW zingt een song doe perfect aansluit bij alles van Ed Sheeran en James Bay, maar toch ook wel weer eigen. When You Love Someone gaat over een klein jongetje dat zijn vuisten laat spreken op het schoolplein uit frustratie over de scheiding van zijn ouders. ‘Sometimes moms and dads fall out of love.’
Bonzai – I Did
Op de een of andere manier grijpen futuristische r&b acts na een tijdje toch vaak naar slicke hitproducties. Hopelijk blijft Bonzai uit Ierland zo scherp en punky als ze nu is. Ze werkte al met Flume en Mura Masa en staat volgende week op Eurosonic.
Tiggs Da Author – Swear Down
Als je heel alert bent geweest, heb je Tiggs Da Author al gezien op Lowlands, waar hij een opvallend goede show gaf als een van de absolute newbies. Tiggs zit op het snijvlak van soul, pop en rap, en we weten van Anderson .Paak hoever je daarmee kunt komen. Zoek vooral ook de opvallende versie van Still D.R.E. met grime rapper Kano.
Projectmanager – Dan
Een nieuwe garagerock sensatie in Oblivians stijl uit de bossen van Brabant? En dan ook nog eens met een coole non-naam als Projectmanager? Yes! Tegen het einde van 2016 verscheen hun debuutalbum met de onmogelijke naam Paperclip Fitness Down Fading Saints Club, naar eigen zeggen (net als de bandnaam) een verwijzing naar de weinig eervolle dagelijkse verrichtingen van deze verpieterde helden. Ik vrees voor ze dat hun carrière aan het eind van het jaar niet verder is, maar bij deze: het is niet onopgemerkt gebleven!
Kevin – Waarom
Zeg meisje, die chick die naast jou staat, die lelijke, dat is zeker je vriendin? Waarom staat ze naast je, toch niet omdat ze denkt dat ze dadelijk met ons mee mag, toch? To be honest: een heel vrouwvriendelijk liedje is dit niet van Kevin, maar wel een streaming hit. Kevin komt uit de Rotterdam Airlines crew die we vooral kennen van Sevn Alias. Hij wordt met zijn slome flow gezien als de next best thing in de NL hiphop.
Jeangu Macrooy – Gold
Suriname is een mooi land, maar het is ook klein. En dus koos singer-songwriter Jeangu Macrooy ervoor zijn muzikale carrière in Europa voort te zetten. Hij maakte een ep met Perquisite en heeft met Gold een nummer dat perfect aansluit bij iedereen die afgelopen jaar Rag N Bone Man goed vond.
J Bernardt – Calm Down
De mannen en vrouw van Balthazar hebben dit jaar een open relatie met elkaar: ze snoepen allemaal even van de geneugten van andere muzikanten. Tot nu toe ging de aandacht vooral uit naar Warhaus, maar onderschat ook dit project van Jinte Deprez niet, want hij was opvallend sterk bij de Song van het Jaar.
Lil Uzi Vert – Money Longer
Afgelopen jaar stond vlak voor de show van DJ grootheid Steve Aoki op SXSW nog een rapper gepland, genaamd Lil Uzi Vert, klein ventje met veel energie en een flinke salto in zijn assortiment. Niet elke fan vond het vet, en Uzi pakte er eentje keihard aan: ‘Jij komt voor Oaki zeker hè? Hahaha, ik ga nergens heen vriend, en jij wist zeker ook niet dat ik net een hele ep met hem heb opgenomen! Sukkel!’
Goat Girl – Country Sleaze
En dan is er ook nog Goat Girl, een soort garagerockband met een countryrandje uit Londen, die hun eerste single dan maar gewoon Country Sleaze doopte. Meestal ben je met zo’n genrekeuze gedoemd tot obscuriteit, maar Goat Girl wist de afgelopen maanden wat buzz te creëren, onder meer dankzij een contact bij het befaamde Rough Trade Records. Voor wie van klinkende referenties houdt: ze klinken alsof Courtney Barnett door Fat White Family overreden is.
Sampha – Blood On Me
De naam Sampha hangt al jaren boven de Engelse markt. De soulzanger werd bekend als vocalist van SBTRKT, afgelopen jaar deed ie mee met o.a. Kanye West en Solange, en in 2017 gaat ie éindelijk voor zichzelf beginnen. Om eerlijk te zijn is het hele album me wat te zijig, maar deze up tempo single is top.
Linde Schöne – Liefde Van De Vloer
Eind vorig jaar leerden we zomaar ineens Linde Schöne kennen, een Nijmeegse die zucht-zingen tot een kunst verheft. Zij maakt r&b, maar dan wel op een basis van fonkelende elektronica, die nooit opdringerig is maar wel duidelijk opvalt. De liedjes van Linde gaan over het nachtleven en over dingen die tussen de lakens gebeuren. Maar dan wel altijd stijlvol verwoord. Linde: ‘De nacht is hard en gritty, het zit vol met messed up people. Maar je kunt zeggen wat je wilt: messed up people vervelen niet snel.’
The Lemon Twigs – I Wanna Prove To You
Twee snotjochies van 15 en 17 solliciteerden bij de indiefreaks van Foxygen, twee jaar later was er een debuutalbum. Het is een onnavolgbare mengelmoes van alle muzikale en weirdo hoogtepunten van de sixties, dat binnen een liedje van Beach Boys naar Queen kan verspringen. Heel hard sloeg het album nog niet aan, maar wat mij betreft komt dat in het nieuwe jaar alsnog goed. Lekkere rare meezinger!
Anna Of The North – Baby
De laatste voor dit jaar is Anna Of The North, een dame uit – haar naam verraadt het al: Scandinavië. Noorwegen om precies te zijn. Ze scoorde op eigen kracht een remix van de Chainsmokers, al is haar eigen werk net wat mysterieuzer en dromeriger. Ook te zien op Eurosonic.