Hoe zou de muziek van Miles Davis hebben geklonken als hij wat langer had mogen leven? Dit is de achterliggende gedachte van deze Perfect van Didi Hardenberg. Een keur aan trompettisten is te horen in wier werk de geest en de vernieuwingsdrang van Miles Davis voortleeft. Uiteraard ontbreken Kyteman en Eric Vloeimans niet!
Enjoy!
Toen ik begin ’98 het album Ki-Oku van DJ Krush en Toshinoro Kondo hoorde, dacht ik: dit was een album dat Miles zou hebben gemaakt, als hij nog had geleefd. In ’98 verscheen ook het album Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974 (The Remixes). Bassist en producer Bill Laswell liet Mlies bijna letterlijk een aantal stukken uit jaren ’70 periode nieuw leven inblazen.
Als Miles nu nog in ons midden was en fysiek nog in staat zou zijn geweest om trompet te spelen, dan had hij naar alle waarschijnlijkheid met allerlei hippe hiphop- en danceproducers hebben samengewerkt. Toch is het eindresultaat van deze Perfect eigenlijk meer jazz meets ambient meets triphop geworden. En wat minder ‘hiphop’. De vernieuwende trompettisten hebben zich namelijk meer laten beïnvloeden door In A Silent Way en Bitches Brew dan door Miles’ latere werk als Tutu en Doo-Bop. En wie ambient en trompet zegt, zegt natuurlijk Jon Hassel. Een trompettist die bekend is geworden door zijn samenwerking met Ry Cooder, Brian Eno en David Sylvian. Jon Hassell heeft ook een aantal soundtracks geschreven. Wie echter soundtrack en trompet zegt, zegt Mark Isham. Ooit begonnen als jazztrompettist, maar inmiddels verantwoordelijk voor de ‘scores’ van talloze films en series. Tussendoor maakt hij ook nog jazzalbums als ‘Miles Remembered: The Silent Way Project’.
Met Christian Scott en Ibrahim Malouf is ook de jongere garde op deze Perfect vertegenwoordigd. Trompettisten bij wie Miles’ nalatenschap in meer dan kundige handen is.