Perfect Led Zeppelin

In the Evening

In augustus 1979 kwam Led Zeppelin’s laatste officiële album uit. In Through the Out Door. Het eerste nummer dat ik daarvan hoorde was In the Evening bij Alfred Lagarde’s Betonuur. In die tijd zat ik tijdens dit radioprogramma vaak startklaar naast mijn tapedeck met mijn vinger bij de record knop om die nummers op te nemen waarvan ik dacht dat ze de moeite waard zouden zijn. Ik kende de naam Led Zeppelin wel. Mijn oudere broer had een verzamelbandje waar Whole Lotta Love opstond meen ik me te herinneren. Verder wist ik, tot op dat moment, niets van ze. Maar alleen die naam al; ‘Led Zeppelin’ dat moest ik gewoon goed vinden. Het bandje met daarop In the Evening draaide ik de weken daarna bijna dagelijks en pas toen ik de plaat kocht kwam ik erachter dat die rare breaks in het nummer niet kwamen doordat het bandje oud was en aanliep of dat ze bij de radio wat hadden lopen freaken, maar dat die vreemde breaks gewoon echt in het nummer hoorde.

In Valkenswaard, waar ik toen woonde, had je een platenzaak die Gelcom Stereo heette en daar kocht ik mijn eerste plaat van Led Zeppelin. Ik had gehoord dat er van In Through the Out Door zes verschillende hoezen waren. Het ging om een bar setting die op twaalf manieren gefotografeerd was en als voor- en achterzijde van de hoes gebruikt werd. Op de foto was een man te zien in een wit pak die, zittend aan de bar, een envelop boven zijn aansteker hield. Intrigerende hoes. In de winkel bleek dat ze waren ingepakt in bruin pakpapier zodat je niet wist welke je kocht. Dit verwarde me op dat moment zo dat ik niet hun laatste maar juist hun allereerste plaat kocht met, in zwart-wit, de brandende Hindenburg op de voorkant.

Ik moest vreselijk wennen aan deze band. De ijle hoge stem en het drukke, vaak onrustige gitaarspel. Tot op de dag van vandaag nog steeds geen muziek waarbij ik relaxed kan werken en waar ik echt voor in de stemming moet zijn. Good Times, Bad Times het openingsnummer vond ik meteen prachtig, maar voor de rest had ik echt tijd nodig. Toch draaide ik het vaak en kort daarop ging ik terug naar Gelcom en kocht ik toch een exemplaar van In Through the Out Door. Langzaam maar zeker volgde de rest en werd de liefde steeds groter.

Voor mij is Led Zeppelin als een rots in mijn leven. Vanaf mijn dertiende is het er altijd geweest. Soms draai ik het maanden niet en dan ineens weer bijna elke dag. Altijd als ik het nummer In the Evening hoor verdwijn ik in een soort tijdloosheid van eindeloze herinneringen die ik heb aan al die momenten dat ik dat nummer draaide. En ik weet dat het eigenlijk niet kan en dat het ook niet uit te leggen is, maar voor mij is In the Evening het mooiste nummer dat ooit gemaakt is.

Veel plezier met deze Led Zep-selectie.

Eddy Stolk