Fink is Fin Greenall en band. Als je niet goed luistert, hoor je misschien een singer-songwriter met gitaar die samen met vrienden op bas en drums vaak hetzelfde soort nummer speelt. Als je beter luistert, hoor je dat Fink niet voor niets op het Ninja Tune label van de mannen van Coldcut zit. Dat hij zijn hand (maar wel de knoppen!) niet omdraait voor een potje dub waar je lekker in kunt hangen. Dat hij door zijn verleden als DJ precies weet hoe het voelt als in Berlijn de zon op komt. Dat je zijn kale, ritmische nummers stiekem prima met een compleet Koninklijk Concertgebouworkest kunt spelen. Reijer Jan van ’t Hul hoorde het en zette zijn Fink-highlights voor je op een rij.

Enjoy!

Ps het artwork is van Tommy N Lance Fotografen. Lovely stuff.

Liner notes:

Met net het album Fink Meets The RCO uit en een jaar geleden de liveverzamelaar Wheels Turn Beneath My Feet, zou het verleidelijk zijn om die nummers achter elkaar te plakken om de Perfect Fink te maken. Fink is echter meer. Ooit begonnen in de technohoek, doorgegroeid in de dubhoek, om uiteindelijk als singer-songwriter verder te gaan. Toch zijn die eerste stappen van belang geweest om tot het unieke Fink-geluid te komen. Wie Fink ooit live heeft gezien weet dat naast de verstilde, maar toch ritmische nummers, de boel ook nog wel eens wil ontploffen tot het betere dubwerk. Zelfs als hij covers speelt, weet hij ze naar zijn eigen hand te zetten, waardoor het origineel nog wel herkenbaar is, maar het toch duidelijk een Finknummer wordt.  Of het nou een druilerige herfstdag, een ijzig koude winterdag, op de fiets in de lentezon, of een zomerse avond op het dakterras is, ik kan Fink eigenlijk altijd wel horen. – Reijer-Jan van ’t Hul