follow this Perfect

Perfect Depeche Mode in twee elkaar aanvullende delen. Deel 1, het overzicht. Deel 2, deze hier dus, de zéér dansbare remixen. Beide Perfects van de hand van René Passet. Die trouwens ook Perfect Puntschoen maakte. Deze man kent z’n synthpop-classics, da’s een ding dat zeker is.

Liner notes:

Oh jongens, wat als ik verliefd in 1984. Madeleine heette ze. Ik zat bij haar op de rand van het Voorburgse bed.  “Ken je Depeche Mode?” vroeg ze. “Ja, van die hit”, antwoordde ik. Het Londense kwartet (waarin Vince Clarke na debuutallbum Speak & Spell inmiddels had plaatsgemaakt voor Alan Wilder) had net zijn derde album Construction Time Again uit. Ik kende alleen Just Can’t Get Enough op dat moment, en was dat singletje eerlijk gezegd toen al aardig zat. Maar die albums, dat was toch een ander verhaal. Wat een experiment, wat een vreemde industriële geluiden en wat een een fantastische donkere stem had die Gahan.

Het werd een liefde voor het leven. Depeche Mode dan hè. Vooral de maxisingles bleken een goudmijn. Met alternatieve versies, nummers die de albums nooit haalden (wegens te vreemd of te anders) en remixes van de heetste dj’s en producers. Want Depeche Mode bleek een prima smaak te hebben  als het op hippe dansmuziek aan kwam. Nog steeds. Dit is het bloedmooie stiefbroertje van Perfect Depeche Mode. Kun je zelf kiezen op welke bedrand je wilt gaan zitten.